اثربخشي غنيسازي روابط زوجين بر اساس رويكرد هيجان مدار بر سازگاري و كيفيت روابط زناشويي

هدف اين پژوهش اثربخشي غني‌سازي روابط زوجين بر اساس رويكرد هيجان مدار بر سازگاري و كيفيت روابط زناشويي بود. روش اﻳﻦ پژوهش از ﻧﻮع نيمه آزمايشي و با طرح پيش‌آزمونﭘﺲآزﻣﻮن با گروه گواه و پيگيري يك ماهه بود. جامعه آماري شامل زنان متاهل مراجعه كننده به مركز مشاوره بهزيستي شهر كرج در بهار و تابستان سال 1398 بود. 30 نفر زن متاهل به روش نمونه‌گيري دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و گواه تقسيم‌ شدند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه غني‌سازي روابط زوجين بر اساس رويكرد هيجان مدار را آموزش ديدند. سپس از آن‌ها پس ‌آزمون گرفته شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي سازگاري زناشويي توسط لاك والاس (1959) و كيفيت روابط زناشويي باسبي، كران، لارسن و كريستنسن (1995) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس اندازه‌گيري مكرر تحليل شد. يافته‌ها تفاوت معناداري را بين عملكرد دو گروه آزمايش و گواه در سازگاري زناشويي و كيفيت روابط زناشويي در مرحله پس آزمون و پس از يك ماه پيگيري نشان داد(0.05 P). بر اساس مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه غني‌سازي روابط زوجين با رويكرد هيجان مدار مي‌تواند شيوه مناسبي براي بهبود سازگاري و كيفيت روابط زناشويي زنان متاهل باشد.