طرحواره هاي ناسازگار اوليه و تنش شغلي؛ نقش واسطه اي سه گانه سياه

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه طرحواره هاي ناسازگار اوليه وتنش شغلي با نقش واسطه اي سه گانه سياه انجام شد. طرح پژوهش، همبستگي از نوع مدل معادلات ساختاري بود. جامعه آماري كليه پرستاران بخش هاي ICU و روانپزشكي دانشگاه هاي علوم پزشكي شهر تبريز بود (850=N)، كه با استفاده از نمونه گيري خوشه اي تك مرحله اي از بين 12 بيمارستان دولتي در شهر تبريز بر اساس جدول كرجسي و مورگان تعداد 280 نفر انتخاب شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي طرحواره يانگ (فرم كوتاه) (1990)، مقياس شخصيت تاريك جانسون و همكاران (2012)، و استرس شغلي فرنچ و كاپلان (2003) جمع آوري شد. مقدار ضريب مسير بدست آمده براي ارتباط بين متغير سه گانه سياه با تنش شغلي برابر با (0.89) و براي متغير طرحواره ناسازگار اوليه با تنش شغلي برابر با (0.37) است ومقدار سطح معناداري بدست آمده براي اين ضرايب كمتر از مقداري خطاي مورد نظر (0.05) است پس بين سه گانه سياه و طرحواره ناسازگار اوليه با تنش شغلي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين با توجه به اينكه ميزان بدست آمده بالاتر از 1.96 مي باشد، نقش واسطه‌اي سه گانه سياه در رابطه بين طرحواره ناسازگاري اوليه و تنش شغلي تاييد مي‌شود.