كليدواژه :
استوديو اتزورو , رسانه , تئاتر , تلويزيون , صحنه هاي دوگانه
چكيده فارسي :
دهه ي پاياني قرن پيش، مقارن بود با انقلاب ديجيتال و شروع مباحثات پيرامون ارتباط دوطرفه ميان هنرهاي اجرايي و هنرهاي رسانه اي. متعاقب ظهور پرفورمنس، توليدات هنري خارج از حوزه ي تئاتر محبوبيت يافتند؛ از طرفي تخصصي بودن ژانر تئاتر كنار گذاشته شد و از طرفي ويژگي بارز اين هنر يعني زنده بودن و تأثيرات اجرايي آن در هنرهاي ديگر نفوذ يافت. هدف اين مقاله بررسي ارتباط دو طرفه ميان هنرهاي اجرايي و هنرهاي بازتوليدي از طريق آناليز و بررسي آثار گروه ايتاليايي استوديو اتزورو است كه با تفحص بر رسانه هاي جديد، بر مبناي نگرش بينارشته اي(تئاتر، سينما، ويديو، توليدات تلويزيوني، اينستاليشن) با ايده ي همگن سازي تصاوير الكترونيك با محيط اجرا، ساخت صحنه هاي دوگانه و تربيت تماشاگر براي مشاركت در توليد، آثارشان را خلق مي كنند. چه ارتباطي ميان هنر اجرايي بي دوام و هنرهاي رسانه اي كه قابليت بازتوليدي دارند وجود دارد، زنده بودن هنرهاي اجرايي و غير زنده بودن آثار رسانه اي چگونه و در چه ساختاري با هم تلفيق مي شوند؟ اين پژوهش به روش توصيفي ـ تحليلي و با جمع آوري اطلاعات اسنادي و مشاهده ي مستقيم صورت گرفته است. مشاهدات اين پژوهش نشان مي دهد كه در ارتباط دو سويه ي تئاتر با سينما، تلويزيون و ويديو، تئاتر از محدوديت هاي صحنه اي ژانر خود فرا مي رود تا خود را احيا و باز ابداع نمايد و هنرهاي رسانه اي نيز با ورود به صحنه ي زنده تئاتر، زنده و غير بازتوليدي مي شوند.
چكيده لاتين :
The last decade of the previous century was coinciding with the digital revolution and the start of debates about the two-way relationship between the performance arts and the media arts. Following the emergence of performance, artistic productions became popular outside the theater; on the other hand, the specialization of theater genre was abandoned and, on the other hand, the distinctive feature of this art, namely, its liveness and performing influences had influenced in other arts. This article is intended to examine the two-way relationship between the performance and reproductive arts through the analysis and study of the works of the Italian group Studio Azzurro which can create their works through researching new media based on an interdisciplinary approach to (theater, cinema, video, television productions, installation) with the idea of homogenizing electronic images with performing environment, creating dual scenes, and training the audience to participate in production. What is the relationship between non-viable performing arts and reproducible media arts and
how are the liveness of performing arts and non-liveness of media can be integrated and in what structure? This research is a descriptive-analytical one and has been conducted with gathering documentary data and direct observation and in direct observation, performances, films, interviews and lectures are cited. This study show that in the two-way relationship of theater-cinema, television and video, theater goes beyond the scenic restrictions of its genre to reinvent and revive itself and the media arts as they enter the live theater scene, they also become live and non-reproducible.
