عنوان مقاله :
تأثير دوستاكسل براسكلت سلولي تخمك موش سوري پس از انجماد شيشهاي به روش كرايوتاپ
عنوان به زبان ديگر :
Evaluation of the effect of docetaxel on cryotop-vitrification of mouse oocytes
پديد آورندگان :
دهقاني، نعيمه دانشگاه آزاد اسلامي شيراز، ايران - دانشگاه علوم تحقيقات فارس - دانشكده علوم پايه - گروه زيست شناسي , ديانت پور، مهدي دانشگاه علوم پزشكي شيراز، شيراز، ايران - مركز تحقيقات فناوري سلول هاي بنيادي , حسيني، ابراهيم دانشگاه آزاد اسلامي شيراز، ايران - دانشكده علوم پايه - گروه زيست شناسي , خدابنده، زهرا دانشگاه علوم پزشكي شيراز، شيراز، ايران - مركز تحقيقات فناوري سلول هاي بنيادي , دانش پژوه، حامد دانشگاه پيام نور، تهران، ايران - گروه زيست شناسي
كليدواژه :
انجماد شيشه اي , تخمك , دوستاكسل , كرايوتاپ
چكيده فارسي :
دوستاكسل به عنوان يك عامل پايداركننده ميتواند به طور بالقوه آسيب وارد شده به اسكلت سلولي تخمك را در طول انجماد شيشهاي كاهش دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسي تأثير داروي دوستاكسل بر روي درصد بقا و لقاح آزمايشگاهي تخمكها پس از انجماد شيشهاي ميباشد. موشهاي ماده نژاد NMRI با سن 8 تا 10 هفته با تزريق هورمونهاي PMSG و HCGتحريك تخمكگذاري شدند. با استفاده از آنزيم هيالورونيداز 0/1% توده سلولي كومولوس اطراف تخمك برداشته شد. سپس تخمكها به 5 گروه آزمايشي شامل گروههاي كنترل، دوستاكسل، دوستاكسل+ محلول انجمادي، دوستاكسل+ انجماد شيشهاي و انجماد شيشهاي تقسيم شدند. تخمكهاي بالغ در محلولهاي انجمادي اتيلن گليكول و دي متيل سولفوكسايد با غلظت 15 درصد و ساكارز 0/5 مولار منجمد شدند. پس از ذوب، درصد بقا و لقاح آنها تا مرحله دو سلولي بررسي گرديد. رنگآميزي ميكروتوبولها در تخمكها با آنتيبادي آلفاتوبولين انجام شد. ميزان لقاح هر گروه در مقايسه با گروه كنترل كاهش قابلتوجهي نشان داد (0/001P =). ميزان تشكيل جنينهاي دو سلولي در هر دو گروه انجمادي (دوستاكسل+ انجماد شيشهاي و انجماد شيشهاي) بهطور قابلتوجهي نسبت به غيرانجمادي كنترل (0/001P=) و دوستاكسل (0/004P =) پايين تر بود. نتايج نشان داد درصد بقا و لقاح در گروههاي پيش انكوبه شده با دوستاكسل بيشتر از گروههاي انكوبه نشده بود، بنابراين دوستاكسل با كاهش آسيبهاي وارده به اسكلت سلولي تخمك ميتواند در بهبود تكنيك هاي توليد مثلي مؤثر باشد.
چكيده لاتين :
As a stabilizing agent, docetaxel can potentially reduce the damage to the oocyte cytoskeleton during
vitrification. The aim of the present study was to
investigate the effect of docetaxel on the survival rate
and in vitro fertilization of oocytes after vitrification.
NMRI mice (8-10 weeks old) were superovulated by
injecting PMSG and HCG. Oocytes are surrounded
by cumulus and corona cells and must be denuded by
0.1% hyaluronidase enzyme. The oocytes were then
divided into 5 experimental groups including control,
docetaxel, docetaxel+vitrification solution;
docetaxel+ vitrification and vitrification. Mature
oocytes were vitrified in ethylene glycol and
dimethyl sulfoxide solutions at 15% concentration
and 0.5 M sucrose. After thawing, their survival and
fertilization rates were assessed up to the two-cell
stage. Staining of the microtubules in the oocytes was
performed with alpha-tubulin antibody. The
fertilization rate of each group showed a significant
decrease compared to the control group (P=0.001).
The rate of formation of 2-cell embryos in both
vitrified groups (docetaxel+ vitrified and vitrified
vitrified) was significantly lower than non-vitrified
(control (P=0.001) and docetaxel ((P=0.004)). The
results showed that survival and fertilization rates in
pre-incubated groups with docetaxel were higher than
non-incubated groups, so docetaxel could improve reproductive techniques by reducing the damage to the oocyte cytoskeleton.
عنوان نشريه :
زيست شناسي جانوري تجربي