رواداري ادعاي اديان توحيدي بر ناحق بودن ساير اديان

در اين مقاله در نظر است نشان داده شود كه اديان توحيدي كه به وجود خداوند و رخداد معاد باور دارند مي توانند ادياني كه اين دو واقعيت را تكذيب مي كنند از دائره حقانيت بيرون بدانند چرا كه اين دو باور ناظر به واقعيتهايي ابژكتيو است نه اموري سوبژكتيو كه مبناي ادعا و استدلال كثرت گرايان است. سپس دوشرط اساسي دينداري يعني پرستش و رفتارهاي مبتني بر اخلاقيات تبيين خواهد شد. از آنجا كه اعتقادات و رفتار دين مدارانه باورمندان به اديان مختلف تحت تاثير عوامل جبري بسياري است لذا در خصوص درست و غلط بودن زندگي مومنانه آنها نمي توان بسادگي قضاوت كرد ودر اين زمينه نه مي توان از كثرت گرايي دفاع كرد و نه انحصارگرايي. اما تنوع غير اختياري زندگي هاي مومنانه منافاتي ندارد با آن كه باورهاي بنيادين هر دين را بتوان در معرض ارزيابي عقلاني قرار داد و هركس با محدوديتهاي خود بتواند درست ترين مسير ديني را انتخاب كند. لذا ديني كه بيشترين توفيق را بتواند در تجزيه و تحليل عقلاني بدست آورد مي تواند انحصارگرايانه از درست بودن خود در برابر ساير اديان و مذاهب سخن بگويد.

no abstract