راهكارهاي كاهش مخاطرات طبيعي در سازمان هاي مرتبط با مديريت بحران مورد: سكونتگاه هاي پيراشهر قوچان

مخاطرات طبيعي با انواع گوناگون و گستره‌ي نفوذشان، همواره خطري جدي براي شهرها و مناطق پيرامون آن ها بوده اند. لذا مديريت بحران، يكي از مهم‌ترين فاكتورهايي است كه در كاهش ميزان خسارت‌ها و تلفات انساني در زمان بروز بلاياي طبيعي تأثير فراواني دارد. در اين راستا، هدف پژوهش حاضر تحليل راهكارهاي كاهش مخاطرات طبيعي در سازمان هاي مرتبط با مديريت بحران (موردمطالعه: مناطق پيراشهري قوچان) مي باشد. روش تحقيق اين پژوهش، تحليلي است. جمع آوري داده ها نيز به دو روش اسنادي و ميداني (مصاحبه و پرسشنامه) صورت گرفته است. در اين پژوهش، ۲۰ نفر از كارشناسان و متخصصان مرتبط با موضوع، در ۱۱ سازمان موردبررسي، به عنوان جامعه آماري مورد پرسش و مصاحبه قرار گرفتند. تجزيه‌وتحليل اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار LISREL و مدل Fuzzy VIKOR انجام‌گرفته است. نتايج نرم‌افزار LISREL نشان داد، تمامي نشانگرهاي انتخابي (عوامل اجتماعي، عوامل زيرساختي و نهادي، عوامل آموزشي و اطلاعاتي، عوامل دانش و آگاهي، عوامل حمايتي و مالي)، داراي مقدار t بيشتر از ۶۰/۲ هستند و در سطح ۹۹ درصد معني دار مي باشند. اين نتايج نشان مي دهد كه نشانگرهاي انتخابي محقق براي اندازه‌گيري اين مفهوم، هر يك داراي اهميت مي‌باشد و بخش مهمي از اين عامل را اندازه گيري مي كنند. نتايج مدل ويكور فازي نشان داد، در بين سازمان هاي مرتبط با مديريت بحران در استفاده از راهكارهاي مؤثر در كاهش مخاطرات طبيعي، فرمانداري با Q به‌دست‌آمده (1) و راه و شهرسازي با Q به‌دست‌آمده 0.560، بالاترين و پايين ترين رتبه ها را به خود اختصاص داده اند