ارزيابي كيفيت محيط در سكونتگاه‌هاي پيراشهر شهركرد مورد: شهرك منظريه شهركرد

ارزيابي رضايت‌مندي ساكنين مساكن اجتماعي به‌منظور اتخاذ تصميم به ادامه يا تجديدنظر امري ضروري در برنامه‌ريزي شهري تلقي مي‌گردد. اين موضوع به‌ويژه در مواردي كه عواملي مانند گران بودن زمين‌هاي دروني شهر، عدم امكان تزريق جمعيت به بافت موجود و كمبود خدمات عمومي، سبب مكان‌يابي طرح‌هاي مسكن اجتماعي در پيرامون شهر و تشكيل سكونتگاه‌هاي پيراشهري شده است، اهميتي دوچندان پيدا مي‌كند. در همين ارتباط، هدف مقاله حاضر، ارزيابي ميزان رضايت‌مندي از محيط مسكوني شهرك منظريه شهركرد به‌عنوان مسكن گروه‌هاي كم‌درآمد دريكي از سكونتگاه‌هاي پيراشهري بر اساس روش تحقيق توصيفي تحليلي مي‌باشد. بدين منظور ابتدا داده‌هاي موردنياز با استفاده از روش اسنادي و ميداني (از نوع پرسشنامه و توزيع 100 عدد پرسشنامه بر اساس روش نمونه‌گيري خوشه‌اي) جمع‌آوري گرديده و سپس جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آمار توصيفي و آزمون آماري T تك نمونه‌اي بهره گرفته‌شده است. در ادامه نيز با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) اوزان شاخص‌ها محاسبه و بر مبناي مقادير كمي به‌دست‌آمده، شاخص‌ها رتبه‌بندي شده‌اند. نتايج به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد كه رضايت‌مندي كلي ساكنان شهرك منظريه شهركرد در سطح متوسط قرار دارد و ساكنين از امكان دسترسي پياده و دوچرخه به مراكز خدماتي محله، تسهيلات حمل‌و‌نقل عمومي و امنيت بيشترين رضايت‌مندي و از نحوه جمع‌آوري دفع آب‌هاي سطحي و چشم‌اندازهاي قابل‌رؤيت از داخل به خارج واحدهاي مسكوني كمترين ميزان رضايت‌مندي را اظهار نموده‌اند