تحليل روابط اقتصادي و اجتماعي شهر فارسان با روستاهاي پيرامون

يكپارچگي شهر و روستا به تركيب بهينه اي از عوامل طبيعي، اقتصادي، اجتماعي و مكاني اشاره دارد. ميزان يكپارچگي اين دو مكان بستگي به اين دارد كه تا چه ميزان سيستم هاي شهري و روستايي (اقتصادي ، اجتماعي و زيست محيطي) به يكديگر نفوذ مي كند، با يكديگر ارتباط مي‌يابند، مكمل يكديگرند و مزايا را به اشتراك مي گذارند. در اين پژوهش هدف بررسي روابط اقتصادي و اجتماعي بين شهر فارسان و روستاهاي منطقه پيرامون است. روش تحقيق توصيفي و ازنظر هدف،كاربردي است. داده ها با استفاده از پرسشنامه گردآوري‌شده‌اند. جامعه آماري پژوهش را سرپرستان خانوار روستايي شهرستان فارسان تشكيل داده اند. حجم نمونه 380 سرپرست خانوار در 19 روستا است. نتايج پژوهش بر اساس آزمون T تك نمونه اي نشانگر آن است كه بين شهر فارسان و روستاهاي پيرامون، روابط اقتصادي و اجتماعي برقرار است. تمام شاخص هاي روابط اجتماعي نشان‌دهنده اثر مثبت و دوسويه هستند، اما در روابط اقتصادي، شاخص هاي جريان سرمايه از شهر به روستا، ميزان اشتغال و ميزان درآمد به ترتيب با اختلاف ميانگين(0.800، 0.827، 0.518) نشان دهنده اثر يك‌سويه و سلطه شهر فارسان بر روستاهاي پيرامون مي باشد. نتيجه مدل‌سازي معادلات ساختاري براي ارتباط بين روابط اجتماعي و اقتصادي به ترتيب با تبيين 0.98 و 0.89 نشان داد كه روابط اجتماعي بيشتر و قوي تري نسبت به روابط اقتصادي بين شهر فارسان و روستاهاي پيرامون برقرار مي باشد