واكاوي كيفيت محيط زندگي در روستاهاي پيراشهري بخش مركزي خانقين عراق

هدف غايي برنامه ‌هاي توسعه روستايي بهبود كيفيت زندگي در جوامع روستايي است، اما پيش شرط اصلي جهت  دستيابي به اين مهم فراهم ساختن شرايط مناسب براي زندگي است كه مي تواند زمينه ساز ارتقاي كيفيت زندگي در جوامع روستايي گردد. هدف از تحقيق حاضر سنجش وضعيت كيفيت زندگي در روستاهاي پيراشهري بخش مركزي خانقين است. روش تحقيق توصيفي تحليلي و نوع آن كاربردي توسعه اي است. حجم نمونه با استفاده از مدل كوكران (320 نفر سرپرست خانوار) برآورد گرديد. ابزار اصلي گردآوري داده ها پرسشنامه محقق ساخته است و تجزيه وتحليل  هاي آماري در محيط نرم افزارSpss انجام شده است. جهت تجزيه وتحليل داده ها و مشخص كردن وضعيت شاخص هاي كيفيت زندگي، از آزمون تي تك نمونه اي استفاده گرديد. نتايج تحقيق نشان داد كه وضعيت كيفيت زندگي از نظر شاخص اقتصادي و اجتماعي با توجه به t  به دست آمده كه برابر با 7.220  است در سطح پايين تري قراردارد  واز نظر شاخص خدمات عمومي و زير ساختها با 35.891 و ويژگي واحد كالبدي با 26.835 و شاخص زيست محيطي با توجه بهt  به دست آمده كه با 18.061 با سطح معناداري 99% در سطح پايينتري قراردارد. نتايج بيانگر آن است كه ضريب همبستگي بين كيفيت محيط زندگي و اشتغال خانوارهاي روستايي در ارتباط با  تحولات اقتصادي آنها معادل( 0.59) بوده و سطح معناداري نيز در سطح ( 0.003) است. نتايج به دست آمده نشان داد كيفيت محيط سكونتي در روستاهاي محدوده مورد مطالعه پايين تر از حد متوسط قرار گرفته و از لحاظ شاخص هاي مورد مطالعه بين روستاهاي نمونه تفاوت معناداري وجود ندارد.