پيش‌بيني گرايش‌هاي اجتماعي مطلوب و خودكنترلي بر اساس حمايت اجتماعي و ويژگي‌هاي خلقي: نقش واسطه‌اي خودكارآمدي در تنظيم هيجان و شايستگي هيجاني – اجتماعي

هدف: اين پژوهش پاسخي به نارسايي تحقيقات در زمينه‌ عوامل فردي و اجتماعي اثرگذار بر گرايش‌هاي اجتماعي مطلوب و خودكنترلي است. از اين مطالعه پيش‌بيني خودكنترلي و نگرش اجتماعي مطلوب بر اساس ويژگي‌هاي خلقي و حمايت اجتماعي از طريق نقش واسطه‌اي شايستگي هيجاني اجتماعي و خودكارآمدي در تنظيم هيجان دانش‌آموزان دختر دبيرستاني بود. روش: روش تحقيق اين مطالعه، همبستگي از نوع معادلات ساختاري است. حجم نمونه 495 دانش‌آموز دوره متوسطه دوم به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده ها از پرسشنامه‌هاي خودكنترلي روزن بام (1980)، گرايش‌هاي مطلوب اجتماعي كارلو و راندال (2003)، خلق‌وخوي بروم (2007)، حمايت اجتماعي واكس و همكاران (1986)، خودكارآمدي در تنظيم هيجان كاپرارا و همكاران (2008)، شايستگي هيجاني اجتماعي دانش‌آموزان زو و اي (2012) استفاده شد. به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري مدل معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها: با در نظر گرفتن شاخص‌هاي به‌دست‌آمده و مقادير قابل‌قبول براي كفايت مدل، قابل‌قبول بودن مدل تضمين شد. بر اساس مدل ارائه‌شده در اين مطالعه، متغير خودكنترلي 0.63=R^2 و متغير گرايش‌هاي اجتماعي مطلوب 0.48=R^2 توضيح داده شد. نتيجه‌گيري: شايستگي هيجاني اجتماعي، گرايش‌هاي مطلوب اجتماعي و خودكنترلي را تقويت مي‌كند، بنابراين توجه تعليم‌و‌تربيت بايد به پرورش شايستگي‌هاي دانش آموزان به‌ويژه در بعد هيجاني اجتماعي معطوف باشد.