مروري بر ساختار و بهبود پارامترهاي اصلي مبدل‌هاي افزاينده غيرايزوله DC/DC

توليد انرژي الكتريكي پاك از اساسي‌ترين نيازهاي پيش روي بشر امروز است. از اين رو استفاده از نيروگاه‌هايي توليد برق كه سوخت‌هاي تجديدپذير و سازگار با محيط زيست (انرژي‌هاي نو) به‌عنوان سوخت پايه آن‌هاست، بشدت مورد اقبال قرار گرفته است. حال آنكه سطح ولتاژ خروجي نيروگاه‌هاي محلي توليد انرژي الكتريكي بر پايه انرژي‌هاي نو، به عنوان ولتاژ ورودي طبقات بعدي (اينورترها و ...)، پايين است. از اين‌رو محققان سعي كرده‌اند با استفاده از مبدل‌هاي افزايندهDC/DC اين عيب را برطرف سازند. ساختارهاي مربوط به اين مبدل‌ها بر اساس انتظارات طراح مانند ضريب بهره ولتاژ، توان خروجي، بازده، مشخصات ولتاژ ورودي و ... متفاوت است. مبدل‌هاي افزاينده به كمك كليدزني و ذخيره انرژي در سلف خود، وظيفه افزايش ولتاژ DC را بر عهده دارند. اما همين ساختار ساده را مي‌‌توان به كمك ترفندهاي جديد همچون، استفاده از تزويج مغناطيسي، افزودن مدارات افزاينده غير فعال به ساختار مبدل‌، ايجاد ساختارهاي كامل‌تر با بهره بردن از چندين كليد اكتيو و حتي تركيب چند ساختار با هم به نقطه مطلوبي از نظر بهره ولتاژ رساند. از سوي ديگر با روش‌هاي كليدزني نرم ( رزونانس و اسنابر و ...) راندمان مبدل‌هاي افزاينده در محدوده قابل قبولي قرار مي‌گيرند. در اين مقاله، انواعي از نيروگاه‌هاي بر پايه انرژي‌هاي نو و سپس مبدل‌هاي افزاينده كه از اساسي‌ترين اركان يك نيروگاه بر پايه انرژي‌هاي نو هستند، از نظر ساختارهاي افزاينده و روش‌هاي كاربردي جهت بهينه‌سازي اين مبدل‌ها به خصوص از نظر كاهش تلفات و افزايش راندمان دسته‌بندي شده است.