اسماء حسني از منظر عرفاني با مقايسه تطبيقي حكيم ملا هادي سبزواري و حسين همداني درود آبادي

اسماء و صفات الهي از عميق ترين مباحث توحيدي و معرفتي است كه به واسطه آن ارتباط دو سويه حق با عالم و عالم با حق تبيين مي گردد. اسماء الهي در مجراي تجليات و تعينات ذات الوهي واسطه فيض حق و منشاءهمۀ كثراتي هستند كه در هستي ظهور يافته‌اند. مقاله حاضر با در نظر داشتن اين ضرورت و با روش كتابخانه اي و تحليلي – توصيفي انديشه عرفاني حكيم ملاهادي سبزواري و درود آبادي را در مورد اسماء و صفات الهي با يكديگر تطبيق داده است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد سبزواري هر يك از اسماء را براساس ديدگاه فلسفي، عرفاني و از منظر آيات و روايات بررسي كرده است و درودآبادي تنها از منظر آيات و روايات و بعضاً براساس معناي لغوي اسماء را تبيين نموده است براين اساس اتفاق نظر در انديشه دو شخصيت مورد نظر كمتر مشاهده مي شود در برخي اسماء اختلاف نظر قابل توجهي با يكديگر دارند از نظر سبزواري برخي اسماء با يكديگر مترداف بوده و برهم منطبق هستند درصورتي كه درودآبادي معتقداست كه هريك از اسماء نقش ويژه خويش ر ا ايفاء مي نمايند.