مقايسه تحليلي رويكرد حاكم بر ترجمۀ قران ابوالفتوح رازي و گرمارودي با تفسير عرفاني كشف‌الاسرار

قرآن كريم به عنوان كتاب آسماني همواره مورد توجه انديشمندان مسلمان بوده و هر يك از آنان تلاش كردند تا برداشت و تفسير خود را به سبك خاصي به جامعه علمي خودشان ارائه دهند. ابوالفتوح رازي، رشيدالدين ميبدي و موسوي گرمارودي از جمله كساني هستند كه در عرصه تفسير و ترجمۀ قران گام‌هاي بزرگي برداشته‌اند. ابوالفتوح رازي يكي از برجسته‌ترين واعظان منطقۀ ري در قرن ششم هجري است. اين سمت موجب گرديده است تفسير او سبك واعظانه داشته باشد. از اقتضائات چنين سبكي توجه ويژه به روايات تفسيري است. رشيدالدين ميبدي در كشف‌الاسرار آيات قرآن را در سه نوبت تفسير مي‌كند و در ضمن آن از قرائت، شأن نزول، اخبار و احاديث و غيره به تفصيل سخن مي‌گويد و در نوبت ثالثه آيات را به مذاق صوفيان و عارفان توجيه و تأويل مي‌كند. در اين پژوهش كه به شيوۀ توصيفي تحليلي است، كوشش شده با مقايسۀ تفسير كشف‌الاسرار و تفسير روض الجنان ابوالفتوح رازي ـ كه هر دو در قرن ششم نوشته شده است ـ تفسير و ترجمۀ جديد موسوي گرما رودي و نيز تأثير ديدگاه‌هاي عرفاني ميبدي بر تفاسير ديگر نـشان داده شود.