واكاوي كرامت و آزادي انسان در عرفان و شريعت اسلامي با تأكيد بر حريم خصوصي

كرامت انسان يكي از موضوعات بسيار مهم در قلمرو فلسفه، حقوق، اخلاق و عرفان است.كرامت انساني، به منزلۀ يك حق يا مجموعه اي از حقوق غير قابل سلب و محور و مبناي حقوق بشر تلقّي مي شود كه جامعه اسلامي، ملزم به رعايت آن است. براساس آيات قرآن و روايات، اصل اوليّه كرامت انساني اين است كه كسي بدون اجازه حق ورود به حريم خصوصي انسان ديگري را ندارد مگر موارد خاصي كه دليل معتبر عقلي يا نقلي بر جواز آن دلالت كند. داشتن حريم خصوصي يا حق خلوت يكي از منزل هاي مورد تأكيد عرفان است و از سرچشمه هاي خودشناسي و خداشناسي مي باشد. از بررسي آيات و رواياتي كه جهت اثبات حريم خصوصي انسان بيان گرديد به دست مي آيد كه مباني و خواستگاه هاي حقوقي در حيطه حريم خصوصي انسان شامل: تأمين امنيت، آزادي، آرامش و حفظ آبرو، كرامت و عزت انسان، احساس مسؤوليت و تكليف، حرمت انسان، اوامر و نواهي اخلاقي مي باشد و از آنجا كه براساس آيۀ شريفه «... إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً... » ( بقره/ ۳۰ ) و آيه ( وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ ... ).( اسراء/ ۷۰) انسان اشرف مخلوقات و شايسته احترام است. طبعاً بايد كرامت، عزت و امنيت او حفظ شود از سوي ديگر، حفظ اين امور مستلزم آن است كه حريم خصوصي او هتك نگردد از اين رو، خداي متعال هر كاري را كه مستلزم هتك حريم خصوصي انسان باشد ممنوع ساخته است.