مطالعه تطبيقي الگوي تأمين نيروي انساني دفاعي كشور از طريق تحول از ارتش وظيفه‌اي به ارتش حرفه‌اي

انقلاب در امور نظامي و تحول در حوزه‌هاي دفاعي يكي از مهم‌ترين موضوعاتي است كه سال‌هاي متمادي توجه سياستمداران و استراتژيست‌هاي دفاعي نظامي را به خود جلب كرده است. تحول دفاعي در قرن بيستم عمدتاً در حوزه تسليحات و فناوري نظامي مورد توجه بوده است و تحول در حوزه‌هاي ساختار و سازمان دفاعي در مقايسه با تحول در فناوري دفاعي روند بسيار كندي را سپري كرده بود  اما با ورود به قرن بيست و يكم تحول در ساختار و سازمان نيروهاي مسلح كشورها در قالب تحول از ارتش‌هاي وظيفه‌اي به ارتش حرفه‌اي بطور وسيعي مورد توجه كشورهاي جهان قرار گرفت بطوري‌كه فقط در دهه اول قرن بيستم حدود 30 كشور ساختار و سازمان دفاعي نظامي خود را از سربازي اجباري و ارتش وظيفه‌اي به سربازي داوطلبانه و ارتش حرفه‌اي تغيير داده‌اند كه در حال حاضر اين تعداد از كشورها  به رقم حدود 100 رسيده‌اند. ايران نيز در زمينه تحول دفاعي سياست‌هاي قابل توجهي در حوزه تسليحات و فناوري نظامي تجربه كرده است اما در حوزه ساختار و سازمان نظامي تحول قابل توجهي را تجربه نكرده است. علت اصلي اين عدم تحول در ايران فقر نظري و مطالعات  تطبيقي  و امكان‌سنجي‌ها در زمينه تحول از ارتش وظيفه‌اي  به ارتش حرفه‌اي بوده است. در اين مقاله تلاش شده است با مطالعه تطبيقي تجربه كشورهاي جهان و تبيين نوع و جايگاه آن‌ها در نظام تجول دفاعي جهان، سياست‌ها و استراتژي‌هاي موفق كشورهاي پيش رو در مورد ايران تبيين گردد. در اين پژوهش كه به روش توصيفي و تحليلي انجام شده، تلاش شده است ابتدا وضعيت كشورهاي جهان در نظام تحول دفاعي بررسي شده و فرآيند اين تحولات پس از جنگ جهاني دوم تا كنون بررسي شود و سپس كشورها و ارتش‌هاي موفق در زمينه تحول دفاعي از ارتش وظيفه‌اي به ارتش حرفه‌اي مورد بررسي قرار گرفته و ضمن مقايسه موقعيت ايران با كشور منتخب كه 10 كشور مي‌باشد سياست‌ها و راهبردهاي موفق اين كشورها كه قابليت بومي‌سازي در ايران را دارند، تبيين شده‌اند.