ساختارهاي روايي با رويكرد نشانه‌شناسي: فيلمنامه مشق شب

نشانه‌شناسي علمي است كه به بررسي انواع نشانه‌ها، عوامل حاضر در فرايند توليد و مبادله و تعبير آنها و نيز قواعدحاكم برنشانه‌ها مي‌پردازد. روايت‌شناسي از فنوني است كه در قالب ساختارهاي روايي به شكل‌هاي مختلف در متون ادبي متجلي مي‌شود. و قلمرو آن در دنياي متن است و با وجود توانايي خود به حضور نيازمند است لذا از نشانه‌ها وام مي‌گيرد. در اين مقاله به بررسي روايي فيلمنامه مشق‌شب عباس كيارستمي و ساختار روايي داستان و تفاوت در نحوه روايي و ارائه بصري آن پرداخته شده است. تفاوت در نحوه بصري روايت‌ها در اين تحقيق به گونه‌اي نو مد نظر قرار گرفته است . هدف اصلي پژوهش ضمن بررسي ساختارهاي روايي در فيلم‌نامه مشق‌شب با رويكرد نشانه‌شناسي، تبيين چگونگي توليد معنا وعوامل و ابزار مورد استفاده در اين راستا است، و سؤالاتي بدين شرح مطرح مي‌شود ، چگونه متن فيلم نامه مشق‌شب توليد معنا مي‌كند؟ كارگردان فيلم‌نامه مشق‌شب از چه استراتژي براي القاي پيام استفاده مي‌كند؟ كيارستمي دراين فيلم‌نامه چگونه پيام را به بيننده مي‌باوراند؟ بنابر‌اين در اين راستا فرض مقاله بر اين است كه كيارستمي براي توليد معنا با توجه به واقعيت‌پذيري از ساختارهاي خطي استفاده مي‌كند. كيارستمي در اين روايت با زاويه ديد خنثي به متن نگريسته است و در اين فيلم‌نامه برجسته‌سازي انتخابي صورت نگرفته است.در نهايت با توجه به بررسي‌هاي به عمل آمده به چگونگي و نحوه توليد معنا در اين فيلم‌نامه دست مي‌يابيم.