اثربخشي زوج درماني مبتني بر مولفه‌هاي هوش هيجاني بر كاهش تعارضات زناشويي و افزايش سازگاري زوجين متقاضي طلاق

مقدمه: طلاق به عنوان پديده‌ايي كه انسجام خانواده را نشانه مي‌رود از مهمترين عوامل ايجاد تنش و فشار است. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي زوج درماني مبتني بر مولفه ‌هاي هوش هيجاني بر كاهش تعارضات زناشويي و افزايش سازگاري زوجين متقاضي طلاق شهرستان خرم‌آباد انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با گروه كنترل و آزمايش بود كه از بين زوجين متقاضي طلاق شهرستان خرم‌آباد در سال ۱۳۹۷ تعداد ۱۸ زوج (۳۶ نفر) به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه كنترل و آزمايش گمارش گرديدند. سپس زوج درماني مبتني بر مولفه ‌هاي هوش هيجاني براي گروه آزمايش به مدت ۱۰ جلسه در گروه آزمايش اجرا شد و گروه كنترل از هيچ‌گونه درماني برخوردار نشد. در اين پژوهش از پرسشنامه‌ هاي هوش هيجاني بار-آن (EQ-I)، پرسشنامه تعارضات زناشويي براتي و ثنايي و مقياس سازگاري زوجي باسبي و همكاران (RDAS) استفاده گرديد و داده‌هاي به دست آمده به شيوه تحليل كوواريانس با نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۹ تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج حاكي از اثربخشي زوج درماني مبتني بر مولفه ‌هاي هوش هيجاني بر كاهش تعارضات زناشويي (۷۲/۱۲۴=f، ۰/۰۰۱=P، ۰/۹۷۶=Eta)، افزايش سازگاري (۳۵/۷۴۱=f، ۰/۰۰۱=P، ۰/۸۱۶=Eta) زوجين متقاضي طلاق بود. به عبارت ديگر سازگاري زناشويي زوجيني كه زوج درماني مبتني بر مولفه هاي هوش هيجاني را دريافت كرده بودند در مقايسه با گروه كنترل كه هيچ‌گونه درماني را دريافت نكرده بودند به طور معني داري افزايش يافته و تعارضات زناشويي آنان نيز كاهش معني ‌داري پيدا كرده بود. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش حاضر بيانگر آن بودند كه كاربرد زوج درماني مبتني بر مولفه‌ هاي هوش هيجاني در فضاي كار با مراجعين طلاق مي‌تواند در ارتقاي مولفه‌ هاي هوش هيجاني و همچنين افزايش آگاهي و درك متقابل مفيد و در نهايت در كاهش آسيب طلاق و تعارضات زوجين اثربخش باشد.