پيش‌بيني اهمال‌كاري تصميم‌گيري با توجه به ترس از شكست، خود شفقت ورزي و عدم تحمل بلاتكليفي در دانشجويان

مقدمه: اهمال‌كاري تصميم‌گيري الگويي ناسازگارانه براي به تعويق انداختن، هنگام روبه‌رو شدن با تعارضات و انتخاب‌هاست. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش ترس از شكست، خود شفقت ورزي و عدم تحمل بلاتكليفي در پيش‌بيني اهمال‌كاري تصميم‌گيري دانشجويان بود. روش: اين مطالعه توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه‌ ي آماري شامل دانشجويان مشغول به تحصيل در مقطع كارشناسي ارشد در شهر تهران در سال ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بودند. شركت‌كنندگان ۴۴۰ نفر از دانشجويان بودند كه با رضايت آگاهانه و به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه‌‌هاي اهمال‌كاري تصميم‌گيري، ترس از شكست، خود شفقت ورزي و عدم تحمل بلاتكليفي را تكميل نمودند. مراحل آماري با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۴ انجام شد و داده‌ها با استفاده از روش آماري همبستگي متعارف و رگرسيون چندگانه تحليل شدند. يافته ‌ها: نتايج حاصل از تحليل همبستگي متعارف نشان داد كه بين متغيرهاي اهمال‌كاري تصميم‌گيري با ترس از شكست، خود شفقت‌ورزي و عدم تحمل بلاتكليفي دانشجويان رابطه معناداري وجود دارد (۰/۰۰۱ P). همچنين، براساس نتايج تحليل رگرسيون، ۳۲ درصد از واريانس متغير اهمال‌كاري تصميم‌گيري به كمك متغيرهاي پيش‌بين (ترس از شكست، خود شفقت ورزي و عدم تحمل بلاتكليفي) قابل پيش‌بيني است. نتيجه‌ گيري: با توجه به نقش اهمال‌كاري در تصميم‌گيري در اتلاف وقت، عملكرد ضعيف و افزايش استرس و تأثير ترس از شكست، خود شفقت ورزي و عدم تحمل بلاتكليفي بر اهمال‌كاري تصميم‌گيري لازم است توجه بيشتري به اين موضوع گردد.