تأثير واقعيت درماني بر تنظيم هيجان و شادكامي دختران مبتلا به پرخوري عصبي

مقدمه: پرخوري عصبي نوعي اختلال در خوردن است و به عنوان يكي از شايع‌ترين اختلالات خوردن شناخته شده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف تأثير واقعيت درماني بر تنظيم هيجان و شادكامي دختران مبتلا به پرخوري عصبي انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه ‌ي آماري پژوهش شامل دختران ۱۴ تا ۱۶ ساله مبتلا به پرخوري عصبي در سال ۱۳۹۸ شهر تهران بود كه تعداد ۲۴ نفر به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه ۱۲ نفره گمارده شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه تنظيم هيجان و مقياس شادكامي استنفورد استفاده شد. پس از اجراي پيش‌آزمون بر روي گروه آزمايش يك دوره آموزش ۸ جلسه ‌اي مبتني بر واقعيت درماني ارائه شد؛ ولي گروه دوم چنين آموزشي دريافت نكردند. نهايتاً جهت تجزيه‌ و تحليل داده ‌ها از روش تحليل كواريانس چند متغيره و تحليل كواريانس تك متغيري استفاده و به وسيله نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۳ انجام شد. يافته ‌ها: نتايج يافته‌ هاي پژوهش نشان داد كه واقعيت درماني بر افزايش تنظيم هيجان و شادكامي تأثير معناداري دارد (۰/۰۰۱ P). همچنين تفاوت معناداري بين گروه ‌ها (آزمايش و كنترل) وجود داشت و مقدار آماره آزمون F برابر ۲۳/۰۸ كه در سطح (۰/۰۰۱ P) معنادار بود. نتيجه ‌گيري: به نظر مي‌رسد كه با بهره‌ گيري از آموزش‌ هاي مبتني بر واقعيت درماني مي ‌توان گام محكمي در جهت افزايش تنظيم هيجان و شادكامي در دختران مبتلا به پرخوري عصبي برداشت. از اين رو پيشنهاد مي ‌شود درمانگران به اين مهم توجه ويژه‌ اي داشته باشند.