تحليل عوامل مؤثر بر افزايش تاب‌ آوري اجتماعي شهرها (مطالعۀ موردي: شهر نجف‌آباد)

Analysis of factors affecting the increase of social resilience of cities (Case study: Najafabad city)

تبيين موضوع: تاب‌ آوري اجتماعي در جهت بهبود و حفظ عملكرد شهر به‌ عنوان يكي از راهبردهاي اساسي به‌ منظور كاهش بلايا در برابر مخاطرات به تشكيل گروه‌هاي اجتماعي و ارتقاي سرمايۀ ‌اجتماعي و افزايش مشاركت بين ساكنين تاكيد ويژه دارد؛ بنابراين شناسايي عوامل تاثيرگذار بر ارتقاي تاب‌آوري اجتماعي مي‌تواند موجب كاهش آسيب‌پذيري در برابر مخاطرات طبيعي گردد؛ از اين رو اين پژوهش، با هدف شناسايي شاخص‌ها و عوامل موثر بر تاب‌آوري اجتماعي، تحليل رابطه بين شاخص‌هاي اجتماعي، به سنجش و مقايسه زيرمعيار‌هاي اجتماعي تاب‌آوري در شهر نجف‌ آباد مي‌پردازد. روش: مقاله حاضر از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت، توصيفي – تحليلي مي‌باشد. جمع‌آوري اطلاعات به‌ صورت اسنادي و پيمايشي و با استفاده از پرسشنامه مي‌باشد. به‌ منظور تحليل و پردازش داده‌ها از مدل معادلات‌ ساختاري ايموس استفاده شده‌ است. يافته ها: طبق نتايج بدست‌ آمده تاثيرگذارترين شاخص در ارتقاي سطح تاب‌آوري اجتماعي در برابر مخاطرات طبيعي شهر نجف‌آباد، شاخص سرمايه اجتماعي با ضريب مسير 0.82 مي‌باشد. نتايج: در صورت تلاش جهت بهبود روابط همسايگي مي‌توان اميدوار بود كه در هنگام وقوع مخاطرات، افراد با واكنش و رفتار مناسب و به موقع، جان خود و اطرافيان­شان را حفظ كنند و كمتر دچار آسيب‌هاي روحي، مالي و جاني شوند. به‌ طور كلي ارتقاي سرمايه اجتماعي و مشاركت و همكاري بين شهروندان مي‌تواند موجب افزايش تاب‌آوري اجتماعي در شهر نجف‌آباد و كاهش آسيب‌پذيري در زمان وقوع مخاطرات شود.

Objective: Social resilience to improve and keep the city's performance as one of the fundamental strategies For Disaster Reduction Against Hazards Special emphasis is placed on Forming social groups and Upgrade social capital and increasing participation among residents.Therefore,identifying the factors that promote social resilience can reduce vulnerability to natural hazards.Therefore, the main purpose of this study is to analyze the relationship between social components and prioritize the effective factors on promoting social resilience in Najaf Abad. Methods: Current article is In terms of functional purpose and with the descriptiveanalytical methodan. Data collection was done by means of questionnaire and survey. Amos Structural Equation Modeling was used to analyze and process the data. Results: According to the results, the most influential component on promoting social resilience against natural hazards in Najaf Abad is the social capital component with path coefficient of 0.82. Conclusion: In case of efforts are made to improve neighborly relations, it can be hoped that, when risks occur, individuals with appropriate and timely response and behavior will preserve their lives and those around them and be less likely to suffer mental, financial, and personal injury. In general, promoting social capital and partnerships between citizens can increase social resilience in the city of Najafabad and reduce vulnerability at the time of the hazards.