مطالعه ميداني و آزمايشگاهي اثر نوع قير امولسيوني و دانه‌بندي چيپ‌سيل اجرا ‌شده روي روسازي بتن غلتكي

در صنعت روسازي در دهه‌ اخير در كشور به توسعه كاربرد سيمان در روسازي ها توجه بيشتري شده است، يكي از مشكلات سطح رويه‌هاي بتن غلتكي كنده‌شدن سنگ دانه هاي سطحي و پوسته شدن سطح آن است، هدف از انجام اين مطالعه تعيين دانه بندي مصالح سطحي و نوع قير مناسب براي بهبود عملكرد رويه‌هاي بتني غلتكي است. بنابراين ميزان كنده ‌شدن دو نوع سنگ دانه ريز و درشت دانه از سطح رويه بتن غلتكي به عنوان متغير كنترلي در اين تحقيق انتخاب شد و در اين راستا آزمايش جاروب براي كنترل‌كنده‌شدن سنگ دانه‌ها استفاده‌ شد. يكي‌ ديگر از عوامل مؤثر در كنده شدن سنگ دانه ميزان چسبندگي قير است، از اين رو آزمايش بيرون‌كشيدگي سنگ دانه‌ها از دو نوع قير امولسيون و قيرامولسيون اصلاح شده با پودر لاستيك نيز انجام شد. در اين آزمايش ميزان انرژي لازم براي كنده‌شدن سنگ دانه‌ها از سطح چيپ سيل به دست آمد. همچنين براي بررسي بافت درشت چيپ سيل از آزمايش پخش ماسه استفاده شد، در مقياس ميداني نيز نمونه‌هاي چيپ سيل نيز بر روي بتن غلتكي اجرا شد و نتايج در بازه زماني چهار ماهه بررسي گرديد. نتايج نشان مي دهد، با افزايش قير مصرفي عمق بافت درشت دانه در چيپ سيل به مقدار 2 درصد كاهش مي‌يابد. استفاده از پودر لاستيك در قير امولسيون در آزمايش بيرون كشيدگي باعث افزايش ايجاد كشساني در قير به ميزان 2.5 برابرمي‌شود. با ريزتر شدن دانه‌بندي ميزان كنده‌شدن سنگ دانه‌ها به طور متوسط 14 درصد كاهش مي‌يابد. در بررسي ميداني، بعد از پردازش تصوير مشخص شد كه 70 درصد سطح بافت ريزدانه سالم باقي مانده ولي بافت درشت‌دانه تقريباً از بين رفته و تنها 40 درصد آن باقي‌مانده است.