مدل‌يابي عوامل ساخت سرمايه اجتماعي قبل و بعد ازفراگيري بيماري كوويد19 با تأكيد بر عامل قوميت در استان خوزستان

هدف از تحقيق حاضر مدل‌يابي عوامل ساخت سرمايه اجتماعي قبل و بعد از فراگيري بيماري كوويد19 با تأكيد بر عامل قوميت در استان خوزستان بود. اين تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر روش اجرا توصيفي است. ابزار جمع‌آوري اطلاعات پرسشنامه ساختارمند بود. جهت سنجش روايي پرسشنامه از شاخص روايي ملاك به منظور تحليل عاملي مدل تحقيق استفاده شد. جامعه آماري شهروندان استان خوزستان بودند كه در يك نمونه آماري 1536 نفري شهرستان‌هاي بالاي 150000 نفر با روش تصادفي سيستماتيك انتخاب شدند. براي آناليز داده‌ها از آزمون‌هايي نظير تحليل تشخيصي، رگرسيون لجستيك، واريانس و كواريانس چندمتغيره، و تحليل معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افرارهاي SPSS24 و PLSSAMART3 استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش حاكي از اين بود كه عوامل چهارگانه سرمايه اجتماعي‌ـ نظير عوامل نهادي، عوامل طبيعي، عوامل خودجوش، عوامل بيروني‌ـ بر حسب متغير وابسته «قوميت» در «دوران قبل و بعد از شيوع كرونا» كاملاً متفاوت و متغير بوده‌اند؛ به گونه‌اي كه كل عوامل سرمايه اجتماعي«قبل و بعد از شيوع كرونا» نسبت به متغير وابسته قوميت، بيشترين همبستگي و در حالت« قبل از شيوع كرونا»كمترين همبستگي را در مدل تابع تشخيصي داشته اند همچنين عوامل نهادي سرمايه اجتماعي از طريق تحليل معادلات ساختاري به صورت ميانگين بيشترين تفاوت را با عامل «قوميت» داشتند.