تغيير رويكرد مراكز ديابت: گامي براي غلبه بر انگ وابسته به ديابت

مقدمه و هدف: انگ وابسته به ديابت پديده­اي مهم در بسياري از كشورها بوده و با برآيندهاي منفي متعددي همراه است. اين مطالعه به كاوش راهكارهاي غلبه بر انگ وابسته به ديابت در سطح مراكز ديابت پرداخته است. مواد و روش ها: اين مطالعه كيفي با روش تحليل محتوا در اصفهان انجام شد. 74 داوطلب از پرسنل درماني، افراد جامعه و افراد مبتلا به ديابت به‌صورت مبتني بر هدف انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از 27 مصاحبه عميق فردي نيمه‌ساختاريافته و 10 جلسه بحث گروهي، ايميل، پيامك و گفتگوي تلفني استفاده شد. مصاحبه‌ها با روش تحليل محتواي كيفي (استقرايي) مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: تحليل داده‌ها دو طبقه كلي شامل «تغيير رويكرد مراقبتي كادر درماني» و «تغيير سياست‌هاي مراكز ديابت» را آشكار نمود. كادر بهداشت و درمان نيازمند «تغيير رويكرد مراقبتي» خود هستند كه از طريق زيرطبقات «تغيير رويكرد كادر درماني از بيماري‌محوري به فرد‌محوري»، «به‌روزرساني اطلاعات كادر درمان» و «تغيير رويكرد كادر درمان در آموزش به افراد مبتلا» قابل حصول است. تغيير سياست‌هاي سيستم نيز در زير طبقات «تسريع فعاليت‌هاي مراكز ديابت» و «بهبود محيط مراكز ديابت» بايد مدنظر قرار گيرد. نتيجه گيري: راهكارها نشان داد كه «تغيير رويكرد مراقبتي كادر درماني» و «تغيير سياست‌هاي مراكز ديابت» مي‌تواند كمك كند كه افراد مبتلا به ديابت احساس تنهايي و متفاوت بودن و كم‌ارزشي (عناصر تعيين‌كننده در ايجاد و تقويت انگ) نداشته باشند. راهكارهاي سطح سازماني در اين مطالعه راهكارهايي نسبتاً بديع نه‌تنها در حوزه‌ي ديابت بلكه در مقايسه با ساير متون انگ محسوب مي‌شوند.

Introduction: Diabetes-related social stigma is a common phenomenon in many countries associated with several negative effects. This qualitative study explored some strategies to overcome diabetes-related stigma in diabetes-care centers. Materials and Methods: This qualitative study was conducted based on the content analysis design in Isfahan in 2012-2014. A number of 74 volunteers were selected via purposive sampling from the medical staff, community members, and diabetic individuals. The needed data were selected using 27 semistructured in-depth interviews, 10 group discussions, email, Short Message Service (SMS), and telephone interviews. Data analysis was performed using an inductive content analysis approach. Results: Two main categories were emerged from data analysis, including "change in medical staff 's care approach " and "change in the policies of diabetes centers". Healthcare staff need to "change their care approach" which can be achieved through the sub-categories of "changing the treatment staff approach from disease-centered to person-centered", "updating the treatment staff information" and "changing the treatment staff approach to the education of diabetic patients". Changes in system policies should also be considered under the categories of "accelerating the activities of diabetes centers" and "improving the environment of diabetes centers". Conclusion: The emerged strategies demonstrated that"change in medical staff 's care approach " and "change in the policies of diabetes centers" can help people with diabetes to do not feel lonely, different, and worthless (two determines in developing and strengthening of social stigma). Organizational-level solutions proposed in the present study are relatively novel solutions not only in the field of diabetes but also in comparison with other stigmatized situations.