مدل سازي ساختاري-تفسيري چالش هاي تاثيرگذار بر فرآيند سياست گذاري توسعه فناوري هاي انرژي تجديدپذير در ايران

Interpretive-Structural Modeling Challenges Affecting the Policy-making Process of Renewable Energy Technologies Development in Iran

سياست گذاري با هدف توسعه فناوري، كاركرد اساسي دولت ها و فرآيند مداخله آن ها به منظور دستيابي به نتايج و تحقق چشم اندازهاي اقتصادي و اجتماعي است. مطالعات سياست گذاري به دنبال توصيف و تبيين سياست گذاري دولت ها و نحوه اثرگذاري و ايجاد تغيير در آن است. حوزه انرژي از جمله انرژي هاي تجديدپذير و همچنين توسعه فناوري هاي تجديدپذير نيز به عنوان يكي از مهم ترين حوزه هاي مسايل عمومي، همواره متاثر از مداخلات مستقيم و غيرمستقيم دولت است. در اين راستا هدف اين مقاله بررسي چالش هاي تاثيرگذار بر فرآيند سياست گذاري توسعه فناوري هاي تجديدپذير در ايران مي باشد كه به اين منظور از روش مدل سازي ساختاري-تفسيري استفاده شده است تا روابط متقابل ميان اين چالش ها بيان شود. علاوه براين، از تحليل MICMAC نيز براي تشخيص قدرت نفوذ و وابستگي هر يك از چالش ها استفاده شده است. پس از تحليل داده ها، چالش هاي تاثيرگذار بر فرآيند سياست گذاري توسعه فناوري هاي تجديدپذير در 5 سطح مختلف طبقه بندي شدند و با توجه به روابط متقابل بين آن ها به صورت مدل ساختاري-تفسيري ارايه شد. همچنين پس از تحليل MICMAC متغيرها در سه گروه متغيرهاي وابسته، مستقل و خودمختار قرار گرفتند و هيچ متغيري در گروه متغيرهاي پيوندي قرار نگرفت. يافته ها نشان داد كه «پشتيباني از نوآوران موفق»، «ظرفيت جذب سرمايه»، «هزينه هاي راه اندازي نامشخص» و «اثبات اثربخشي سياست ها» از اساسي ترين چالش هاي تاثيرگذار بر فرآيند سياست گذاري توسعه فناوري هاي تجديدپذير در ايران مي باشند.

Policy-making with the aim of technology development is the basic function of governments and their intervention process in order to achieve results and realize economic and social prospects. Policy studies seek to describe and explain the policy of governments and how to influence and change it. The field of energy, including renewable energy, as well as the development of renewable technologies, as one of the most important areas of public issues, is always affected by direct and indirect government interventions. In this regard, the purpose of this article is to investigate the challenges affecting the policy-making process of renewable technology development in Iran. For this purpose, the method of structural-interpretive modeling has been used to express the interrelationships between these challenges. In addition, MICMAC analysis has been used to identify the influence and dependence of each of the challenges. After analyzing the data, the challenges affecting the policy-making process of renewable technology development were classified into five different levels and according to the interrelationships between them, it was presented as a structural-interpretive model. Also, after MICMAC analysis, the variables were divided into three groups of dependent, independent, and autonomous variables, and no variables were included in the group of linked variables. The findings show that "supporting successful innovators", "capital raising capacity", "uncertain start-up costs" and "proving the effectiveness of policies" are among the main challenges affecting the policy-making process of renewable technology development in Iran.