شماره ركورد :
1237463
عنوان مقاله :
مقايسه اثر شدت تمرينات ويبريشن كل بدن و هوازي با دو شدت مختلف بر قدرت عضلاني و تعادل مردان سالمند: يك كارآزمايي باليني تصادفي، يك سوكور
پديد آورندگان :
پويافر ، مهدي دانشگاه حكيم سبزواري - دانشكده علوم ورزشي , عسكري ، رويا دانشگاه حكيم سبزواري - دانشكده علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي , مالكي ، علي دانشگاه سمنان - گروه مهندسي پزشكي
از صفحه :
1
تا صفحه :
11
كليدواژه :
تمرين تركيبي , شدت , قدرت , تعادل , سالمندي
چكيده فارسي :
هدف: سالمندي فرآيندي است كه با گذشت زمان اتفاق مي‌افتد و منجر به تغييرات منفي ساختاري و عملكردي در بدن، سيستم‌ها، بخش‌ها و بافت هاي مختلف بدن مي‌شود. تمرينات ويبريشن كل بدن (WBV) به‌عنوان يك جايگزين كارآمد براي بهبود عملكرد جسماني در سالمندان به نظر مي رسد. هدف از انجام اين پژوهش مقايسه تأثير يك دوره تمرينات ويبريشن كل بدن و هوازي با دو شدت بالا و پايين بر قدرت عضلاني و تعادلعضلات مردان سالمند بود. روش شناسي: 36 مرد سالمند (با ميانگين سني 83.16±65.2 سال؛ قد 26.9±169.2 سانتيمتر؛ وزن 04.62±77.2 كيلوگرم؛ شاخص توده بدن 0.69±26.86 كيلوگرم بر مترمربع) به روش نمونه‌گيري هدفمند و در دسترس انتخاب و بر اساس مقادير وزن آزموني ها همسان‌سازي شدند و به‌طور تصادفي به سه گروه: شدت زياد (12=N)، شدت كم (12=N) و كنترل (10=N) تقسيم‌ شدند. تمرينات ويبريشن در دو گروه شدت بالا و پايين به ترتيب با فركانس 40 و 25 هرتز و دامنه 3 ميلي متر بود و به‌صورت متناوب (يك دقيقه WBV: 35-30 استراحت بين ست ها ) به مدت 30 دقيقه، سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته با وضعيت‌هاي مشخص روي پلت فرم دستگاه اعمال شد. در تمرين طناب زني شدت بر اساس مقياس بورگ در سطح 14 و 13 با 35-30 پرش در دقيقه براي هر دو گروه اعمال شد . آزمون هاي قدرت ايزومتريك دست، بلند شدن و نشستن روي صندلي و آزمون بلند شدن و رفتن به ترتيب جهت ارزيابي شاخص هاي قدرت عضلاني در اندام فوقاني و تحتاني و تعادل پويا در پيش‌آزمون و پايان هشت هفته انجام شد. از روش آماري آناليز واريانس با اندازه‌گيري مكرر براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها استفاده شد. سطح معناداري (05 /0= α) در نظر گرفته شد.يافته ها: شاخص هاي قدرت عضلاني در اندام فوقاني و تحتاني و تعادل پويا در گروه هاي تمريني با شدت بالا و پايين در مقايسه با گروه كنترل بهبود معناداري نشان داد (p 0.05)؛ اما بين دو گروه تمريني در هيچ‌كدام از شاخص‌هاي موردنظر تفاوت معناداري مشاهده نشد (p 0.05).نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد هر دو شدت برنامه تركيبي ويبريشن و هوازي سبب بهبود شاخص هاي قدرت عضلاني در اندام فوقاني و تحتاني و تعادل پوياي مردان سالمند شده است. با توجه به ميانگين و شاخص‌هاي بهبوديافته (اما غير معنادار) اين تحقيق در گروه با شدت بالا، انتخاب شدت بالا (فركانس 40 هرتز) نسبت به ‌شدت پايين (فركانس 25 هرتز) اثرات مفيد بيشتري به همراه خواهد داشت.
عنوان نشريه :
مطالعات كاربردي تندرستي در فيزيولوژي ورزش
عنوان نشريه :
مطالعات كاربردي تندرستي در فيزيولوژي ورزش
لينک به اين مدرک :
بازگشت