بررسي تاثير فعاليت بدني بر تروپونين‌هاي قلبي: يك مرور سيستماتيك

هدف: انفاركتوس حاد ميوكارد از شايع ترين بيماري هاي قلبي است، تروپونين I و تروپونين T نشانگرهاي زيستي براي تشخيص نكروز سلول هاي قلبي در بيماران مبتلا به سندرم كرونري حاد هستند. علاوه بر سكته قلبي، ورزش و فعاليت بدني شديد مي تواند باعث افزايش حاد تروپونين I و تروپونين T شود. هدف از پژوهش حاضر، مروري سيستماتيك بر روي مطالعات انجام شده جهت بررسي اثر فعاليت هاي بدني و ورزش بر تروپونين هاي قلبي مي باشد. روش شناسي: مطالعات مربوط به پاسخ تروپونين I و تروپونين T به ورزش و فعاليت هاي بدني در مقالات منتشر شده را در Springer, Hindawi,PubMed,Google Scholar, Scopus,  ,SID وISC  با استفاده از كليد واژه هاي Exercise induced troponin, Exerciseinduced cardiac injury, Troponin release, Exercise and troponin و Myocardial infarction and troponin جستجو كرديم. يافته ها: در مطالعات مربوط به مسابقات ماراتن، 11 مطالعه بررسي شد، تعداد آزمودني ها 881 نفر بودند، در 67 درصد افراد ، افزايش تروپونين مشاهده شده است، در مسابقات دو استقامتي 4 مقاله بررسي شد، تعداد ورزشكاران 118 نفر بودند، كه در 65 درصد افراد افزايش تروپونين ديده شده است. در 5 مطالعه در ارتباط با تاثير پياده روي بر تروپونين، 194 ورزشكار تحت مطالعه قرار گرفته اند كه در 8 درصد موارد افزايش تروپونين مشاهده شده است. در بررسي 3 مطالعه در ورزش سه گانه مردان هم، 58 نفر تحت مطالعه قرار گرفتند كه در 69 درصد موارد افزايش تروپونين رخ داده است. همچنين در 5 مطالعه ي تاثير ورزش دوچرخه سواري بر تروپونين، 94 نفر تحت مطالعه قرار گرفتند كه در 27 درصد از ورزشكاران افزايش تروپونين ديده شده است. نتيجه گيري: تروپونين I و تروپونين T در ورزش طولاني مدت يا شديد بايستي به دقت بررسي شود، هر چه شدت و زمان ورزش بيشتر باشد، افزايش تروپونين نيز بيشتر است. در چنين مواقعي احتمال خطر سكته قلبي وجود دارد. آگاهي از تفاوت زمان تقريبي افزايش و كاهش تروپونين بعد از سكته قلبي و ورزش مي تواند در تشخيص پاتولوژيك يا فيزيولوژيك بودن افزايش تروپونين كمك كننده باشد.