ارزيابي عوامل مؤثر بر گردشگري در بافت تاريخي با رويكرد بازآفريني فرهنگ مبنا (محدوده مورد مطالعه: شهر بابلسر)

يكي از اجزاي طرح‌هاي بازآفريني گسترش گردشگري فرهنگي و بازاريابي مكان است كه موجوديت بافت‌هاي تاريخي را به‌عنوان بستر واجد ارزش‌هاي تاريخي-فرهنگي موردتوجه قرار مي‌دهد. دركنار چنين رهيافتي، حفظ، احيا و به‌روزرساني ارزش‌هاي فضايي-كالبدي، بصري و زيبايي شناسانه بافت‌هاي شهري كهن براي مطلوبيت بخشيدن به آن‌هاست كه در اين مقاله به آن پرداخته شده است. شهر بابلسر به‌عنوان يكي از شهرهاي ايران با قابليت گردشگري در شمال كشور در حوزه عوامل مؤثر توسعه گردشگري در بافت‌هاي تاريخي را موردمطالعه قرار گرفته است. لذا هدف پژوهش، كاربردي و روش گردآوري داده‌ها كمّي با بهره‌گيري از پرسشنامه بوده و تجزيه‌وتحليل داده‌ها نيز از طريق آزمون رگرسيون چند متغيره و تحليل مسير انجام شده است. يافته‌هاي پژوهش بيانگر آن است كه بازآفريني فرهنگ مبناي بافت تاريخي شهر، عاملي در توسعه گردشگري پايدار شهر بابلسر است و از طريق تقويت عوامل مؤثر بر آن (فرهنگ بومي و صنايع خلاق محلي، هنر، صنايع‌دستي سنتي و حفظ ساختمان‌هاي تاريخي) تحقق‌پذير است. همچنين بازآفريني بافت‌ فرهنگي-تاريخي شهر با رويكرد توسعه گردشگري شهري در ايران به‌طور عام و در شهر بابلسر به‌ويژه ارتباط تنگاتنگي دارد. هم‌زمان باوجود فرصت‌هاي منحصربه‌فردي اين بافت‌ها چه از منظر جاذبه‌هاي كالبدي و معماري و چه از منظر آيين‌ها و سنن تاريخي، مشكلات بازآفريني بافت، كمبودهاي شديد زيرساخت‌هاي گردشگري و ديدگاه‌هاي محدود و گذراي مديريت شهري مي‌توانند از بزرگ‌ترين موانع فعال‌سازي ظرفيت‌هاي آن‌ها در اين زمينه باشند.