تبيين مدل توسعه سيستم اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي در مناطق روستايي (مورد مطالعه: شهرستان خلخال)

يكي از مباحث مهم در حوزه اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي، ارائه مدل مفهومي توسعه آتي اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي است. اين مدل‌ها بيان‌كننده ساختار سيستم اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي و عوامل تأثيرگذار، روابط، قدرت و جايگاه هر يك از عوامل در سيستم بوم‌گردي است. شهرستان خلخال در استان اردبيل، از مناطق مستعد بوم‌گردي كشور است. ضعف الگوها و پيوندها در يك دهه گذشته يكي از دلايل ضعف اقامتگاه‌هاي بوم گردي در اين شهرستان است؛ بنابراين در اين پژوهش ضمن تبيين مقوله‌هاي سيستم اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي، مدل بهينه توسعه آتي اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي نيز ارائه شده است. براي اين منظور داده‌هاي لازم از طريق مطالعات كتابخانه‌اي و ميداني از نمونه آماري پژوهش كه شامل پژوهشگران، مسئولين، مردم و كارآفرينان است، گردآوري‌شده و از طريق مدل تحليلي كيو (Q)، عامل‌هاي اصلي و الگوهاي فكري شناسايي و با روش تحليل محتواي كيفي، مقوله‌هاي مؤثر تعيين شد. درنهايت پس از تحليل نتايج، مدل توسعه آتي، ارائه شد كه اين مدل شامل برهمكنشي از مجموعه عوامل و مؤلفه‌هاي مؤثر بر توسعه اقامتگاه‌هاي بوم گردي است.