Leo Strauss and the Threat of Moral Relativism

لئو اشتراس و خطر نسبي گرايي اخلاقي

نسبي‌گرايي به‌طور عام و نسبي‌گرايي اخلاقي به‌طور خاص، همچنان موضوعات مناقشه آميز فلسفي هستند. اين مناقشه مبتني بر موضع نسبي‌گرايان در باب مسايل كلي معناشناختي، معرفت‌شناختي و منطقي است. در رابطه با نسبي‌گرايي اخلاقي، حتي اين اتفاق نظر وجود ندارد كه آيا نسبي‌گرايي اخلاقي موجب تضعيف مطالبات اخلاقي مي‌شود يا نه. برخي از اين اختلافات به خاطر اين واقعيت هستند كه مناقشه‌كنندگان در تعريف و فهم نسبي‌گرايي با هم اختلاف دارند. از آنجا كه بسياري از مناقشات امروز در مورد نسبي‌گرايي اخلاقي ريشه در مباحث پيشيني دارد كه در قرن بيستم در آثار ليو اشتراوس طرح شده است، در اين مقاله تحليل انتقادي برخي ديدگاه‌هاي اشتراوس ارايه شده‌است. نسبي‌گرايي از نظر اشتراوس موضوعي بسيار با اهميت تلقي مي‌شد؛ با اين وجود حاضر به ارايه تعريفي از موضوع مورد توجه خود نشد. اشتراوس مدعي بود كه نسبي‌گرايي خود‌شكن و خود‌متناقض‌كننده است به شيوه‌اي كه در اين مقاله به عنوان خود تضعيف كننده (enfeeblement peritrope) نام‌گذاري‌اش كرده‌ام. و بالاخره طرحي براي اينكه چطور مي‌توانيم با تفاوت قايل شدن بين نسبيت ارزش‌ها و مسيله‌اي كه همه پارامتر ها برابر هستنند از اشتراك لفظي در معناي نسبي‌گرايي پرهيز كنيم. و اين دومي يعني برابر بودن مصاديق يك پارامتر است كه باعث تضعيف نسبي‌گرايي مي‌شود.

Relativism generally, and moral relativism in particular, continue to be topics of philosophical controversy. The controversy arises over general questions about the semantics, epistemology, and logic of the relativist’s position. With regard to moral relativism, there are also disagreements about whether moral relativism does not undermine the force of moral claims. Some of these disputes are due to the fact that the disputants differ in the ways they define or understand relativism. Since much of the current controversy about moral relativism has roots in earlier discussions that took place in the twentieth century which have been presented in the works of Leo Strauss, a critical analysis of some of Strauss’s views is presented. Relativism was an issue of paramount importance for Strauss, who nevertheless refused to define the object of his concern. Strauss argues that relativism is self-defeating in a manner designated here as the enfeeblement peritrope. Finally, a sketch of how equivocation on the issue of relativism can be avoided by distinguishing the value relativity from parameter parity. It is the latter that is responsible for the enfeeblement that is Strauss’s target .