بررسي مؤلفه‌‌هاي مؤثر كلان اقتصادي بر روند حاشيه‌ نشيني بعد از انقلاب اسلامي

امروزه رشد شهرنشيني در كشورهاي درحال‌توسعه، بيشتر از كشورهاي توسعه‌يافته ‌است. پس از پيروزي انقلاب اسلامي و به دنبال آن وقوع 8 سال جنگ تحميلي، تغييراتي در شرايط ساختاري كشور رخ داده‌است و همين امر سبب رشد بي‌‌رويۀ شهرها و به نوبۀ آن، رشد حاشيه‌‌نشيني شد. هدف اصلي در اين پژوهش، بررسي مؤلفه‌‌هاي مؤثر كلان اقتصادي بر روند حاشيه‌‌نشيني در بازۀ زماني 1394-1357 است. نوع تحقيق كاربردي و روش مورد استفاده توصيفي- تحليلي است. براي گردآوري اطلاعات از روش‌‌هاي اسنادي مراجعه به ارگان‌‌هاي دولتي (‌‌بانك مركزي، جهاد كشاورزي، مسكن و شهرسازي و...) و براي تجزيه‌و‌تحليل داده‌‌ها از منطق فازي با نرم‌افزار متلب استفاده شده‌است. در اين پژوهش، سه شاخص مهاجرت، اشتغال غيررسمي و مسكن نامناسب با زيرشاخص‌‌هاي آن‌ها، به‌عنوان مؤلفه‌‌هاي كلان اقتصادي مؤثر بر پديدۀ حاشيه‌‌نشيني مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌‌هاي تحقيق نشان داد، علي‌‌رغم نوساناتي كه در برخي از مؤلفه‌‌ها مشاهده شده‌است؛ رشد حاشيه‌‌نشيني در طول دورۀ مورد بررسي، با روند نوساناتي در‌حال افزايش است؛ مثلاً مهاجرت روستا به شهر و اشتغال غير‌‌رسمي در سال‌‌هاي اخير، روندي به‌نسبت صعودي را در پيش داشته‌است؛ به‌طوري‌كه مهاجرت از 1358 تا 1369 در‌حال افزايش، اما از 1369 تا 1379 با شيب خيلي ملايم مشاهده شده‌است. نوسانات بازار مسكن (‌‌به‌خصوص با شروع احداث مساكن مهر)، تا حدودي افزايش اين دو مؤلفه را خنثي كرده‌است، اما روند مسكن نامناسب در سال 1375 به اوج خود رسيده‌ است.