مقايسه‌ي انگيزش پيشرفت تحصيلي در دانش‌آموزان دختر مقاطع مختلف شهر تهران

هدف ‌از اين پژوهش مقايسه‌ي انگيزش پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دختر دبستاني، دبيرستان دوره‌ي اول (راهنمايي)، و دبيرستان دوره‌ي دوم (متوسطه) در دو بعد انگيزش دروني و بيروني است. جامعه‌ي آماري شامل كليه‌ي دانش‌آموزان دختر شهر تهران است كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي 297 دانش‌آموز دختر (102 نفر از مقطع دبستان، 104 نفر از دبيرستان دوره‌ي اول، و 91 نفر دبيرستان دوره‌ي دوم) انتخاب شدند. روش پژوهش ميداني و توصيفي و از طريق حضور در مدارس مذكور، و ابزار پژوهش، پرسشنامه انگيزش پيشرفت تحصيلي هارتر مي باشد كه توسط دانش‌آموزان مذكور، پاسخ داده شد. روايي و پايايي اين پرسشنامه توسط بحراني و رضويه (1388) بررسي و ضريب آلفاي انگيزش دروني و انگيزش بيروني به ترتيب 0.85 و 0.69 و ضريب‌هاي بازآزمايي آنها 0.86 و 0.72 بدست آمد. همچنين تحليل عامل پرسشنامه نيز از روايي سازه‌ي آن حكايت دارد. داده‌هاي حاصل از اجراي پرسشنامه، از طريق آزمون تجزيه و تحليل واريانس يك راهه (ANOVA) و آزمون تعقيبي شفه، تحليل شدند. طبق نتايج اين پژوهش، ميزان انگيزش تحصيلي در بعد انگيزش دروني در دانش‌آموزان دبستاني بيشتر از دانش‌آموزان دبيرستان دوره‌ي اول و دوره‌ي دوم بود. به بياني ديگر، ميانگين انگيزش دروني از دبستان تا دبيرستان دوره‌ي اول كاهش معني‌داري مي‌يابد و در دبيرستان دوره‌ي دوم يك افزايش غيرمعني‌دار را طي مي‌كند. ميزان انگيزش بيروني در دانش‌آموزان دبيرستان دوره‌ي اول و دبيرستان دوره‌ي دوم بيشتر از دانش‌آموزان دبستاني بود. همچنين انگيزش بيروني از دبستان تا دبيرستان دوره‌ي اول افزايش معني‌داري مي‌يابد و در دبيرستان دوره‌ي دوم يك كاهش غيرمعني‌دار را طي مي‌كند.