بررسي تاثير بازارگرايي بر عملكرد محيط‌زيستي با نقش ميانجي راهكارهاي مديريت زنجيره تامين سبز

در عصر كنوني بازاريابي بر اساس برخي ملاحظات محيطي و اجتماعي به عنوان يكي از مهم‌ترين فعاليت شركت‌هاي توليد كالا و خدمات مطرح است و يكي از حيطه‌هاي بازاريابي مطرح شده در مباحث محيطي، بازاريابي سبز است. هدف اين مطالعه توسعه يك مدل ساختاري براي بررسي رابطه بازارگرايي با عملكرد محيط‌زيستي و راهكارهاي مديريت زنجيره تامين سبز است. روش تحقيق، توصيفي از نوع پيمايشي و جامعه هدف كاركنان و مديران شركت خالص‌سازان روي زنجان بود. داده‌‌ها از طريق پرسشنامه جمع‌‌آوري شده و به روش طبقه‌اي تصادفي بين 215 نفر از كاركنان و مديران رده‌هاي مختلف اين شركت توزيع شد. در اين پژوهش از مدل‌يابي معادلات ساختاري و روش حداقل مربعات جزيي(1) براي آزمون فرضيات و برازش مدل استفاده شد. نتايج نشان داد كه بازارگرايي بر راهكارهاي مديريت زنجيره تامين موثر بود. اما تاثير آن بر عملكرد محيط‌زيستي رد شد. از سوي ديگر، تاثير غيرمستقيم بازارگرايي از طريق متغير ميانجي راهكارهاي مديريت زنجيره تامين تاييد شد. در نهايت مشخص شد راهكارهاي مديريت زنجيره تامين بر عملكرد محيط‌زيستي تاثير مثبت و معناداري دارد.