تاثير نظام كاشت گياه در باغ ايراني بر آسايش حرارتي فضاي باز، مورد پژوهشي: باغ جهان نما شيراز

اهداف آسايش حرارتي از عوامل اصلي براي حضور افراد در فضاهاي باز شهري به حساب مي آيد. اين مقاله با تمركز بر نظام گياه در باغ جهان نما شيراز درصدد رسيدن به هدف ايجاد آسايش حرارتي و بالا بردن حضور افراد و بيشترين عامل موثر بر آسايش حرارتي در فضاي باز مي باشد. روش ها روش پژوهش توصيفي تحليلي و از لحاظ روش شناسي كيفي (كتابخانه اي) و سنجش كمي با نرم افزار Envimet 4 شبيه سازي شده است كه با انتخاب هشت نقطه در باغ جهان نما شيراز به تحليل متغيرهاي اقليمي، راس ساعت 9، 12 و 17 در روز يكم تيرماه به عنوان گرمترين روز سال مي پردازد و با مقايسه آنها با شاخص آسايش حرارتي PET بين نقاط مذكور تجزيه و تحليل مي گردد. يافته ها با بررسي مدل هاي شبيه سازي گياه (نوع درخت و تاج درخت و تعداد آنها)در محل خود شرايط آسايش حرارتي فضاي باز را بهبود بخشيده ، و با عبور از فضاي باغ شرايط محيطي به وضعيت قبل برمي گردد و ميانگين دماي تابشي بيشترين اثرگذاري بر آسايش حرارتي را دارد كه در قالب نمودارهاي ستوني و خطي ارائه مي گردد. نتيجه گيري در نظام كاشت گياه، افزايش درختان تاثير بيشتري بر آسايش حرارتي فضاي باغ و حضور افراد و كاهش استرس حرارتي در فصول گرم سال دارد و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺝ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻭ ﻓﺮﻡ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻣـﻲ ﺗﻮﺍﻧـﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪﺍﻧﺪﺍﺯﻱ ﻭ ﻋﺒﻮﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻫﻮﺍ ، ﺑﺎﻋﺚ ﻛـﺎﻫﺶ ﺩﻣﺎﻱ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺗﺎﺑﺸﻲ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﮔﺮﺩﺩ.