نقش الگوي چيدمان بلوك ها بر جريان باد فضاي باز و نور روز دريافتي؛ نمونه موردي: مجتمع هاي مسكوني شهر تهران

اهداف: جريان باد ناكافي در فضاي باز مجتمع هاي مسكوني يكي از مهم ترين مسائلي است كه آسايش اقليمي و به تبع آن تمايل به حضور در اين فضاها را به شدت كاهش داده است. هدف پژوهش حاضر بررسي ميزان و چگونگي تاثير آرايش بلوك هاي يك مجتمع مسكوني در شهر تهران بر سرعت باد در فضاي باز مجتمع و جريان باد حاصل از آن و نيز نور دريافتي توسط ساختمان ها در چارچوب نظريه معماري سرآمد مي باشد. روش ها: روش تحقيق در اين پژوهش از نوع توصيفيتحليلي در چارچوب نظريه معماري سرآمد است كه در آن به كمك نرم افزارهاي انرژي رايانشي براي بررسي تاثير تغيير چيدمان بلوك هاي مسكوني بر الگوي جريان باد در پيرامون ساختمان ها و ميزان روشنايي طبيعي دريافتي ساختمان استفاده شده است. يافته ها: تحليل شبيه سازي ها نشان داد تغيير فاصله و چيدمان در راستاي محور افقي در بهترين حالت موجب افزايش7.10 درصدي سرعت باد و افزايش 2.35 درصدي در ميزان نور روز دريافتي نسبت به مدل مبنا شده است. جابجايي در راستاي عمودي نيز در حالت بهينه سبب افزايش3.55 درصدي سرعت باد و 2.48 درصدي ميزان روشنايي طبيعي دريافتي نسبت به حالت مبنا گشته است. نتيجه گيري: نتايج حاصل از پژوهش نشانگر آن است كه جابجايي تك محوري بلوك ها مي تواند تاثيرات مثبت يا منفي بر جريان باد فضاي باز داشته باشد اما جابجايي تركيبي باعث انسداد جريان باد و كاهش سرعت آن مي شود. جابجايي تك محوري و تركيبي در تمامي حالات ميزان نور دريافتي بالاتري نسبت به حالت مبنا دارند.