توليد زانتان توسط زانتوموناس كمپستريس PTCC 1473 به روش كشت غوطه‌ور با استفاده از آب پنير و بهينه‌سازي فرآيند توليد

آب پنير پسماندي است كه طي فراوري پنير، به‌وفور توليد مي‌شود و دفع آن در محيط زيست مشكلات گوناگوني را ايجاد مي كند. تبديل زيستي اين محصول جانبي به مواد ارزشمند، راه حل غلبه بر اين مشكل زيست محيطي است. در اين پژوهش امكان استفاده از لاكتوز آب پنير به‌عنوان تنها منبع كربن، جهت توليد صمغ زانتان با استفاده از باكتري زانتوموناس كمپستريس PTCC 1473 به روش تخمير غوطه ور بررسي شد. چهار فاكتور هر يك در چهار سطح، شامل مدت زمان تيمار حرارتي آب پنير[(min)10،20،40،80]، غلظتKH2PO4 ،0 ، 1، 2، 3 درصد) وزني/ حجمي) ، pH (5، 6، 7 و 8) و نوع منبع ازت، (نيترات آمونيوم )، ( نيترات آمونيوم و عصاره مخمر ) ، (نيترات آمونيوم و پپتون ) و ( عصاره مخمر و پپتون ) ، با استفاده از روش تاگوچي به منظور بهينه سازي توليد زانتان مورد پژوهش قرار گرفت. همچنين ويسكوزيته صمغ زانتان تعيين و آناليز FTIR به‌منظور تاييد توليد صمغ انجام شد. سه فاكتور از چهار فاكتور مورد بررسي، شامل غلظتKH2PO4 ، نوع منبع ازت و زمان تيمار حرارتي سوبسترا، اثر معنا داري بر توليد صمغ زانتان داشتند ( 05/ 0 P). حداكثر توليد صمغ زانتان پس از h48 از آغاز تخمير، با استفاده از آب پنير به‌عنوان منبع اصلي كربن، KH2PO4 با 3 درصد )وزني/ حجمي( و تركيب نيترات آمونيوم و پپتون به‌عنوان منبع ازت و تيمار حرارتي سوبسسترا min 80، 5 = pH، 21.5 گرم بر ليتر صمغ زانتان بود. صمغ زانتان توليد شده در اين مطالعه به دليل شباهت تركيب شيميايي با نوع تجاري قابل قبول مي‌باشد. همچنين آب پنير به دليل ارزاني، سوبسترايي مناسب و مقرون به صرفه براي توليد زانتان در مقياس زياد مي‌باشد.