پيش بيني عملكرد تحصيلي بر اساس خودكارآمدي و درماندگي آموخته شده در بين دانش آموزان پايه پنجم شهر پيرانشهر

اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﻌﯿﯿﻦ راﺑﻄﻪي ﺑﯿﻦ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي و درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ آﻣﻮﺧﺘﻪﺷﺪه ﺑﺎ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ داﻧﺶآﻣﻮزان ﭘﺎﯾﻪ ﭘﻨﺠﻢ ﺷﻬﺮ ﭘﯿﺮاﻧﺸﻬﺮ در ﺳﺎل ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ 1398-99 اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ از ﻟﺤﺎظ ﻫﺪف، ﮐﺎرﺑﺮدي و از ﻧﻈﺮ روش، ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ-ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ اﺳﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪآﻣﺎري ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ داﻧﺶآﻣﻮزان ﭘﺎﯾﻪ ﭘﻨﺠﻢ اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﭘﯿﺮاﻧﺸﻬﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﻃﺒﻖ آﻣﺎر اﻋﻼم ﺷﺪه، ﺗﻌﺪاد ﮐﻞ آنﻫﺎ 1760 ﻧﻔﺮ اﺳﺖ. ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮاﺑﺮ 316 ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮي ﺧﻮﺷﻪاي اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. اﺑﺰار ﮔﺮدآوري دادهﻫﺎ آزﻣﻮن ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻓﺎموﺗﯿﻠﻮر EPT)1994(، ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﺟﯿﻨﮏوﻣﻮرﮔﺎن)1999( و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪه )LHS( ﮐﻮﯾﻨﻠﺲ و ﻧﻠﺴﻮن )1988( ﺑﻮد. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﺿﺮﯾﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﭘﯿﺮﺳﻮن ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﯽ راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﺘﻐﯿﺮ ﻣﻼك و ﭘﯿﺶﺑﯿﻦ، ﺗﺤﻠﯿﻞ رﮔﺮﺳﯿﻮن ﭼﻨﺪﻣﺘﻐﯿﺮه اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺿﺮﯾﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﻪ ﺑﯿﻦ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي و درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ آﻣﻮﺧﺘﻪﺷﺪه ﺑﺎ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ داﻧﺶآﻣﻮزان ﺑﺮاﺑﺮ 0/768 اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏراﻫﻪ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻣﻘﺪار F ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه ﺑﺮاﺑﺮ 225/208 اﺳﺖ و در ﺳﻄﺢ آﻟﻔﺎي ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ از 0/05 ﻣﻌﻨﯽدار اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي و درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ داﻧﺶآﻣﻮزان را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺗﺒﯿﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪ و ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮدن ﻣﺪل رﮔﺮﺳﯿﻮﻧﯽ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي و درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺎ ﺿﺮﯾﺐ ﺑﺘﺎي 0/905 و -ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﻣﯿﺰان ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ داﻧﺶآﻣﻮزان را ﺗﺒﯿﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪ. ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي و ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎي آن ﺑﺎ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ داﻧﺶ -0/192 آﻣﻮزان در ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﺎداري)0/01≤p( راﺑﻄﻪ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻌﻨﺎداري وﺟﻮد دارد، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﯿﻦ درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ آﻣﻮﺧﺘﻪﺷﺪه و ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ داﻧﺶآﻣﻮزان در ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﺎداري)0/01≤p( راﺑﻄﻪ ﻣﻌﮑﻮس و ﻣﻌﻨﺎداري وﺟﻮد دارد.