ارزيابي تاثير ويژگي‌هاي كالبدي محيط بر معنا و فعاليت در خوابگاه‌هاي دانشجويي (نمونه موردي: خوابگاه دانشجويي دانشگاه محقق اردبيلي)

معماري ساختمان‌هاي خوابگاهي اغلب به منظور برآورد نيازهاي اوليه و با كم توجهي نسبت به شرايط روحي و تحصيلي دانشجويان طرح و اجرا شده اند. نگاه حداقلي در طرح معماري خوابگاه، آسيبهاي جدي بر كيفيت آموزش در مراكز علمي كشور بر جاي مي‌گذارد. هدف از پژوهش حاضر استخراج عوامل كالبدي موثر در طراحي خوابگاه هاي دانشگاه محقق اردبيلي و ارزيابي تاثير اين عوامل بر معنا و فعاليت در مكان از منظر دانشجويان است. تحقيق از نوع تركيبي است كه با استفاده از ابزار مصاحبه و پرسشنامه طيف ليكرت به جمع آوري داده پرداخته و با روش تحليل رگرسيون چندگانه به بررسي روابط بين متغير‌ها پرداخته است. تعداد 18متغير كالبدي در قالب پنج دسته و 8 متغير معنايي و فعاليتي در مكان انتخاب و در قالب 59 سوال در پرسشنامه محقق ساخت ويرايش شده‌اند. 200 نفر از دانشجويان ساكن خوابگاه‌هاي دانشگاه محقق اردبيلي با استفاده از فرمول كوكران جهت پاسخگويي به پرسشنامه انتخاب شدند. يافته‌هاي تحقيق بيانگر تاثير معنادار برخي از ويژگي هاي كالبدي مكان بر معناي دريافت شده از محيط و فعاليت ساكنان خوابگاه بود. از بين شاخصهاي كالبدي تحقيق حاضر، شاخص ريزفضاها بيشترين اثر را در معناي مكان و بر عامل تعامل اجتماعي و شاخص‌ شخصي سازي فضاها بيش‌ترين اثر را بر فعاليت در مكان و بر عامل تناسب و تنوع فعاليتي افراد ساكن دارد. بنابراين ميتوان گفت كه توجه به ويژگي‌هاي كالبدي مكان در طراحي خوابگاه‌هاي دانشجويي سبب ارتقاي كيفي معناي دريافت شده فرد از محيط و فعاليت هاي مرتبط با تحصيل و اقامت دانشجويان مي‌شود.