بازكاوي مفاهيم سازگاري و سبك هاي مقابله و مرور آنها از ديدگاه هاي مختلف

امروزه وجود يك كودك كم توان ذهني، يك عامل نگران كننده براي سازگاري خانواده محسوب مي شود. خانواده هاي داراي كودك مبتلا به ناتواني از نظر اجتماعي منزوي هستند و در مقابل استرس آسيب پذيرتر مي باشند. والدين اين كودكان خصوصا مادران داراي حالات هيجاني ناپايدار، سوگ پايدار و ناسازگاري هستند. منظور از سازگاري، انطباق متوالي با تغييرات و ايجاد ارتباط بين خود و محيط به نحوي است كه حداكثر خويشتن سازي را همراه با رفاه اجتماعي، امكانپذير مي سازد. سازگاري يعني شناخت اين حقيقت كه هر فرد بايد هدف هاي خود را با توجه به چهارچوب هاي اجتماعي، فرهنگي تعقيب نمايد. صرف نظر از اينكه در كنار آمدن با مشكلات تا چه اندازه توانا باشيم باز هم در زندگي مواقعي پيش مي آيدكه به ناچار احساس فشار رواني مي كنيم. انگيزه هاي ما همواره به آساني ارضا نمي شود، بنابراين بايد موانعي را از سر راه برداشت، دست به انتخاب زد و در برابر ناكامي ها صبر و شكيبايي نشان داد. در اثر برخورد افراد با موانعي كه راه را بر كاميابي هاي آنان مي بندد، در هر يك از آنان شيوه هاي پاسخ دهي ويژه اي رشد مي كند. به عبارت ديگر، مي توان گفت روش هاي بسياري براي مقابله با استرس وجود دارد. بسياري از اين روش ها ماهيت روانشناختي دارند و افراد متفاوت با توجه به ويژگي هاي شخصيتي خود، هر يك، روشي را براي مقابله با استرس بر مي گزينند. از اين رو در تحقيق حاضر، به لحاظ اهميت موضوع به بررسي و بازكاوي سازگاري و سبك هاي مقابله و مرور آنها از ديدگاه هاي مختلف پرداخته شده است.