ارزيابي اثرات تغيير اقليم بر شدت و بزرگي سيلاب در دوره هاي آتي

هدف اين پژوهش بررسي روند متغيرهاي هيدرواقليمي، آشكارسازي رخداد تغيير اقليم و ريزمقياس نمايي متغيرهاي اقليمي طي دوره هاي آتي و ارزيابي شدت و بزرگي سيلاب هاي آتي بود. ابتدا روند متغيرهاي هيدرواقليمي در استان تهران با استفاده از آزمون‌هاي منكندال و سن بررسي شد. سپس داده هاي خروجي دماهاي حداكثر و حداقل و بارش مدل گردش عمومي CANESM2 تحت سناريوهاي تغيير اقليم RCP2.6 و RCP8.5 با استفاده از مدل SDSM 4.2.9 ريزمقياس شدند. در ادامه نيز از مدل HEC-HMS جهت بررسي شدت و بزرگي وقايع طي دوره هاي آتي در حوزه آبخيز امامه استفاده شد. نتايج نشان داد كه 20.8 و 14.6% از سري هاي دماي حداكثر و دماي حداقل در دوره پايه روند افزايشي معني دار داشتند. درصورتي‌كه 5.5% از سري هاي زماني بارش داراي روند افزايشي معني دار بود. بنابراين بارش ماهانه طي دوره مشاهداتي همانند دوره هاي آتي، روند مشخصي نداشته، در بعضي ماه ها روند افزايشي و در بعضي از ماه ها روند كاهشي نشان داد. اما دماهاي حداكثر و حداقل طي دوره هاي آتي داراي روند افزايشي بودند. مقادير حجم و دبي اوج سيلاب هاي شبيه‌سازي‌شده تحت عنوان شديدترين وقايع در هر دوره از نظر بزرگي براي دوره هاي آتي نسبت به دوره مشاهداتي كمتر بود. مقايسه شديدترين وقايع با يكديگر در دوره هاي مختلف بيانگر افزايش حجم و بزرگي سيلاب در سناريوي RCP2.6 نسبت به RCP8.5 بود. بنابراين، در شرايط تغيير اقليم، انتظار مي رود تعداد سيل ها و قدرت تخريب آن‌ها افزايش‌يافته و توصيه مي شود مديران و برنامه ريزان به‌خصوص در حوضه هاي شهري به اين امر توجه نمايند.