مقايسه مفاهيم تبخير-تعرق پتانسيل و مرجع با استفاده از داده‌هاي لايسيمتري در استان قزوين

به‌منظور تعيين مقدار آب آبياري لازم است ميزان نياز آبي گياه يا تبخيرتعرق محاسبه شود. معادلاتي كه براي محاسبه تبخيرتعرق استفاده مي شوند، پارامترهاي اقليمي يكساني را به كار نمي گيرند و به دليل ماهيت تجربي آن‌ها براي تمام شرايط اقليمي مناسب نيستند. تبخيرتعرق پتانسيل (ETp) و تبخيرتعرق مرجع (ETo) در مفاهيم، معادلات و زمينه‌هاي كاربردي متفاوت هستند، با اين‌حال بسياري از پژوهشگران استفاده از اين دو اصطلاح را يكسان در نظر گرفته‌اند. در اين پژوهش به بررسي جامع معادلات ETp و ETo پرداخته شد. به همين منظور، با استفاده از داده‌هاي هواشناسي ايستگاه سينوپتيك و اطلاعات لايسيمتري منطقه به مقايسه و بررسي تبخيرتعرق مرجع و پتانسيل بر مبناي چهار گروه تجربي در طي yr 4 پرداخته شد. معادلات با استفاده از شاخص‌هاي آماري به منظور انتخاب ايده‌آل ترين مدل كاليبره شدند. نتايج نشان داد تبخير تعرق پتانسيل و مرجع كاملاً با يكديگر متفاوت بودند طوري‌كه در روش مشابه در معادلات گروه دمايي ETo و ETp مقدار RMSE به ترتيب 1.17 و mm/day 1.1 محاسبه شد. با بررسي هاي صورت گرفته از ETp و ETo معادلات گروه دمايي بهترين عملكرد را داشته است كه نشان از برتري گروه دمايي در مناطقي با اقليم خشك و نيمه‌خشك است.