مطالعه آزمايشگاهي زمين لغزش هاي ناشي از باران در خاك هاي غيراشباع

در بسياري از نقاط جهان وقوع بارش هاي طولاني و يا خيلي شديد اكثراً سبب وقوع زمين لغرش مي‌شود. در اين تحقيق، نفوذ باران به داخل يك شيب خاكي غيراشباع و شروع زمين لغزش از طريق آزمايش بر روي مدل هاي آزمايشگاهي بررسي شده و حدود آستانه شدت‌ مدت باران (ID) براي ايجاد اين زمين لغزش‌ها به دست آمده است. در مدل‌هاي آزمايشگاهي از ماسه ريز استفاده شده و سطح مدل ها داراي زاويه شيب ˚56 مي‌باشند. بر روي اين مدل ها باران با شدت‌هاي مختلف به كمك يك سيستم پاشش كنترل شده اعمال شده و تا ايجاد زمين لغزش ادامه يافته است. در آزمايش‌هاي فلوم، مكش در خاك توسط مكش سنج ها، پيشروي جبهه ترشونده با زمان به كمك اندازه‌گيري موقعيت سطح از يك مرجع و تغيير شكل‌ها در خاك نيز به كمك انحراف سنج‌هاي مينياتوري اندازه‌گيري شده‌اند. بر اساس نتايج به دست آمده براي مصالح استفاده شده، سطح گسيختگي هماهنگ با جبهه ترشونده يا در مجاورت آن بوده و شكل آن مكانيسم گسيختگي انتقالي را نشان مي‌دهد، تغيير شكل‌هاي منجر به زمين لغزش به صـورت ناگهاني رخ داده، شكـل ID يك رابطه دوخطي را نشان داده و همچنين افزايش 40% در دانسيته نسبي نمونه ها موجب افزايش سه برابري در مدت زمان بارش براي ايجاد ناپايداري در مدل هاي فيزيكي گرديده اند. نتايج اين تحقيق مي‌تواند براي مدل سازي هاي دقيق عددي زمين لغزه‌هاي ناشي از باران مفيد باشد.