مطالعه تأثير نوارهاي زائد پلاستيك (PET) بر بهسازي خاك ريزدانه

خاك‌هاي ريزدانه از جمله موضوع‌هاي مساله ساز در پروژه‌هاي عمراني است. تغيير حجم ناشي از تغيير رطوبت در آن‌ها همواره موجب بروز خسارات فراواني به سازه هاي ساخته شده بر روي آن‌ها مي‌شود. بنابراين، بايستي با بكارگيري روش‌هاي مناسب خسارت‌هاي ناشي از تورم و تغيير رفتار خاك‌هاي ريزدانه را كاهش داد. روش‌هاي مختلف مكانيكي، شيميايي و بيولوژيكي جهت تثبيت خاك‌هاي ريزدانه موجود مي باشد. امروزه، استفاده از مصالح زائد بازيافتي با توجه به حجم بالاي توليد آنها در اثر توسعه شهرنشيني و هزينه بالاي دفع و نگهداري آنها يك روند مطالعاتي جدي را جهت كاربرد آنها در بهسازي مصالح ريزدانه بوجود آورده است. هدف از تحقيق حاضر، بررسي نوارهاي زائد پلاستيك (PET) به عنوان يك ماده ضايعاتي باطله بر روي خواص مكانيكي و ژئوتكنيكي خاك‌ريزدانه مي‌باشد. در اين مطالعه، زائدات پلاستيك انعطاف پذير با ابعاد 1×1 و 2×2 سانتي متر مربع و با درصدهاي وزني 0.5، 1 ، 1.5 و 2 با خاك ريزدانه منطقه جلفا بصورت تصادفي مخلوط گرديده و حصوصيات ژئوتكنيكي خاك‌ تثبيت شده مورد ارزيابي قرار گرفت. جهت انجام تحقيق حاضر، آزمون‌هاي آزمايشگاهي تراكم، مقاومت فشاري تك محوري، برش مستقيم (در حالت خشك و اشباع)، تحكيم و نفوذپذيري با ارتفاع متغير انجام گرفت. نتايج بدست آمده از مطالعه نشان داد، ميزان بهينه نوار زائد پلاستيك برابر 0.5 درصد وزني و با ابعاد 1×1 سانتي متر مي‌باشد. زيرا اين مقدار باعث افزايش تراكم پذيري، توانايي باربري، كاهش تورم و نشست تحكيم و افزايش نفوذپذيري خك ريزدانه بهسازي شده گرديده است.