احساسات ديني و سازگاري خانواده با بحران كوويد 19: مطالعۀ پديدارشناسانه در استان سيستان و بلوچستان

احساسات يكي از ابعاد مهم زيست ديني و اجتماعي است كه نقش ارزنده اي در فعاليت ها و سازندگي جهان زندگي افراد و خانواده ها دارد. احساسات ديني در زمان بيماري‌ها نظير همه گيري كرونا با ايجاد نگرش مثبت در فرد موجب كنار آمدن بهتر افراد و خانواده ها در شرايط سخت مي شود. پژوهش حاضر جهت دستيابي به فهم تجربۀ زيستۀ احساسات ديني در سازگاري خانواده ها با بحران اپيدمي كرونا در بافت استان سيستان و بلوچستان با رويكرد كيفي و روش شناسي پديدارشناسي توصيفي انجام گرفت. در اين پژوهش 40 نفر از اعضاي زن و مرد خانواده ها، با شيوۀ نمونه گيري هدفمند مورد مصاحبۀ عميق قرار گرفتند. معيار تعيين حجم نمونه بر اساس رسيدن به نقطۀ اشباع نظري تعيين شد. اطلاعات با روش تحليل كولايزي[1] در 2 مضمون اصلي و 8 مضمون فرعي و 45 مضمون اوليه طبقه‌بندي شد. مضمون اصلي تعالي احساسي خانواده با تمسك به سرچشمۀ الهي از پنج مضمون فرعي تسهيل زندگي خانوادگي با قدرت ايمان الهي در شرايط كرونا، پناه الهي و زدودن ترس از مرگ در شرايط كرونا، خانوادۀ دين مدار و بهبود روحيۀ خانوادگي، احساسات مثبت ديني در خانواده، و امداد الهي در گذار خانواده از خطرات كرونا، تشكيل شده است. همچنين مضمون اصلي تجديد تنظيم احساس ديني در مقابله با كروناي چالش‌زا از مضامين فرعي بحران‌زدايي با تقويت احساس تعلق ديني در خانواده، بازانديشي مثبت و تداوم كنش هاي ديني خانوادگي مطابق با شرايط كرونا، و احساس منفي ناشي از تقليل دين، استخراج شده است. مضمون نهايي تحقيق نشانگر آن است برساخت ابعاد تعالي احساس ديني، الگوي تنظيم احساس ديني، پيوند احساسي با سرچشمۀ الهي، و به طور كلي احساسات ديني، از دلايل سازگاري خانواده‌هاي منطقۀ سيستان و بلوچستان در جريان افت و خيزهاي كرونا است.