همبستگي بين غلظت برخي فلزات سنگين در رسوبات و جمعيت ماكروبنتيك بنادر جنوب شرقي درياي خزر (بندر تركمن و بندر فريدونكنار)

در سال‌هاي اخير بزرگ بي مهرگان كفزي، ساكن رسوبات اثرات ناشي از آلودگي‌هاي محيطي را به صورت تغيير در تنوع يا تراكم خود منعكس مي كنند، به همين دليل در مطالعات پايش زيستي بيشتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. عمليات نمونه‌برداري به ‌مدت يك سال (1395) و طي چهار فصل بهار (اوايل ارديبهشت)، تابستان (اواخر مرداد)، پائيز (اواخر آبان) و زمستان (اواخر بهمن) از رسوبات سطحي بنادر جنوب شرقي درياي خزر (تركمن، فريدونكنار) انجام شد. در هر نيم خط، نمونه‌هاي رسوب از لايه سطحي از 3 عمق متفاوت 5، 10 و 15 متري با نمونه‌بردار گراب ون وين انجام شد. نمونه‌هاي رسوب توسط دستگاه ICP-OES (مدل Varian Vista- MPX) طبق استاندارد (D5258-92,2013 ASTM) برداشت شدند. جهت ارزيابي تنوع، غالبيت و غناي ماكروينتوزها منطقه مورد مطالعه از شاخص شانون وينر، شاخص غناي گونه‌اي و شاخص مارگالف استفاده شد.‌كمترين شاخص شانون وينر در فصل بهار (0.63) در فصل تابستان(0.25) ودر فصل پاييز (0.54)‌، فصل زمستان (0.37) در ايستگاه فريدونكنار، كمترين شاخص مارگالف در فصل بهار در (0.45) در فصل تابستان (0.25) و در فصل پاييز (0.46) ودر فصل زمستان در ايستگاه فريدونكنار (0.28) به دست آمد. در مطالعه حاضر، تراكم وميزان شاخص‌هاي شانون و مارگالف در ايستگاه‌هاي و فصل‌هاي مختلف با هم اختلاف معني‌داري داشتند (0.05 p) و نشان دهنده تغييرات زماني و مكاني در ساختار جوامع بنتيك در منطقه مي‌باشد مي‌توان نتيجه گرفت كه بنادر جنوب شرق درياي خزر از نظر ميزان تنش و آلودگي در حد متوسط است . [1] Van Veen Grab [2] Coupled PlasmaOptical emission Spectrometer