بررسي رابطه بين سبك‌ يادگيري و پيشرفت تحصيلي در دانشجويان دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي البرز

زمينه و هدف: عوامل متعددي از جمله سبك يادگيري مي‌توانند بر روي جريان يادگيري تأثير بگذارند. سبك يادگيري شيوه‌اي است كه فراگيران در يادگيري مطالب درسي خود به ساير شيوه‌ها ترجيح مي‌دهند. آگاهي از سبك‌هاي يادگيري دانشجويان براي برنامه ريزي‌هاي آموزشي از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. اين مطالعه با هدف بررسي رابطه سبك يادگيري و پيشرفت تحصيلي دانشجويان دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي البرز انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي، كليه‌d دانشجويان دندانپزشكي مشغول به تحصيل در نيم‌سال تحصيلي دوم 991398 در دانشگاه علوم پزشكي البرز، وارد مطالعه شدند. جهت جمع‌آوري اطلاعات، از پرسشنامه سبك يادگيري كلب، استفاده شد. معدل كل دانشجويان به‌عنوان شاخص پيشرفت تحصيلي در نظر گرفته شد. داده‌ها، از طريق شاخص‌هاي آمار توصيفي و استنباطي نظير آزمون كاي دو و آناليز واريانس يك‌طرفه (ANOVA) در نرم‌افزار SPSS نسخه 24 تجزيه و تحليل انجام شد. يافته ‌ها: از 360 دانشجوي دندانپزشكي مشغول به تحصيل در سال 99 در دانشگاه علوم پزشكي البرز، 205 نفر پرسشنامه را تكميل و ارسال نمودند. سبك‌هاي يادگيري به ترتيب همگرا (7/32%)، جذب‌كننده (7/31%)، واگرا (3/26%) و انطباق يابنده (3/9 %) به دست آمد. سبك‌هاي يادگيري دانشجويان با جنسيت، سال ورودي به دانشگاه، گروه سني و محل زندگي از نظر آماري تفاوت معني داري نداشت (05/0p ). ارتباط بين سبك يادگيري و پيشرفت تحصيلي معني‌دار گزارش گرديد (04/0p=)، به‌نحوي‌كه دانشجويان همگرا نسبت به دانشجويان واگرا معدل بيشتري داشتند. نتيجه ‌گيري: سبك‌هاي يادگيري همگرا و جذب‌كننده در دانشجويان غالب بود، لذا پيشنهاد مي‌گردد از روش‌هاي آموزشي متاسب با اين سبك‌ها مثل نمايش محتوي آموزشي به صورت بصري، استفاده از دياگرام، دست نوشته‌هاي استاد، سخنراني و خودآموزي استفاده شود. همچنين دانشجويان داراي سبك همگرا نسبت به دانشجويان داراي سبك واگرا، معدل بالاتري داشتند.