تاثير هشت هفته تمرينات يوگاي خنده بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به پاركينسون ‏

هدف:بيماري پاركينسون يكي از شايع ‌ترين بيماري ‌هاي دستگاه عصبي مركزي است كه متمركز بر گروه سني سالمندان است و بر كيفيت زندگي بيماران تأثير مي‌گذارد. بنابراين پيدا كردن راهي براي كاهش عوارض اين بيماري ضروري به نظر مي ‌رسد. تأثير خنده بر بهبود بسياري از بيماري ‌ها به اثبات رسيده است. هدف اين تحقيق تأثير تمرينات يوگاي خنده بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به پاركينسون است.روش بررسي:تعداد 24 زن مبتلا به بيماري پاركينسون (مرحله 3-1 بر اساس مقياس يان و ياهر) به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و سپس به صورت تصادفي در دو گروه تجربي (انحراف معيار± ميانگين، سن 6/8±52/6 سال، وزن 7/8±61/1 كيلوگرم، قد 4/3±157/8 سانتي متر) و كنترل (سن 6/7±55/5 سال، وزن 6/8±67 كيلوگرم، قد 5/5±158/4 سانتي متر)  قرار گرفتند. گروه تجربي علاوه بر درمان‌ هاي دارويي به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه 45 دقيقه اي به انجام فعاليت يوگاي خنده پرداختند. در حالي كه بيماران گروه كنترل در اين مدت جز درمان ‌هاي داروي، هيچ فعاليت بدني مؤثري را انجام ندادند. كيفيت زندگي بيماران با استفاده از پرسشنامه كيفيت زندگي بيماران پاركينسون (Parkinson Disease Quality of Life; PDQL) قبل و بعد از هشت هفته مورد ارزيابي قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش آناليز واريانس با اندازه هاي تكراري و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح خطاي پنج درصد و با استفاده از نسخه ي 22 نرم افزار SPSS انجام شد.يافته ها:بررسي و تحليل داده ها نشان داد كه در بيماران گروه تجربي، پس از اجراي مداخله ميانگين امتياز كيفيت زندگي به طور معناداري افزايش داشت (0/001 p) ولي در گروه كنترل ميانگين امتياز بيماران ر پس آزمون نسبت به پيش آزمون به طور معناداري كمتر بود (0/007=p). همچنين پس از اجراي مداخله ميانگين امتياز كيفيت زندگي بيماران گروه تجربي نسبت به گروه كنترل به طور معناداري بيشتر بود (0/001 p) در حالي كه قبل مداخله بين اين دو گروه تفاوت معنادار وجود نداشت (0/863=p).نتيجه گيري:از يافته‌ هاي اين تحقيق مي ‌توان نتيجه گرفت كه تمرينات يوگاي خنده تأثير مثبتي بر بهبود كيفيت زندگي دارد، بنابراين يوگاي خنده به عنوان يك روش مفيد براي اين گروه از بيماران توصيه مي ‌شود.