بررسي حوادث شغلي در بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي يزد

مقدمه: كاركنان مراقبت‌هاي بهداشتي و درماني در معرض حوادث و آسيب‌هاي شغلي متعددي قرار دارند كه رخداد آن‌ها زمينۀ مشكلات جسمي و رواني براي كاركنان به دنبال دارد. كنترل ميزان حوادث عامل مهم براي كاهش مخاطرات؛ تأمين سلامت كاركنان و بيماران و تلاش براي پيشگيري از وقوع حوادث شغلي به خصوص در محيط‌هاي باليني است. بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي حوادث شغلي در بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي يزد انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفيتحليلي‌ و به‌صورت مقطعي است كه در سه بيمارستان آموزشي شهر يزد انجام شد. تعداد 186 نفر از كاركنان غيرپزشك بخش‌هاي مختلف اين سه بيمارستان با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي تصادفي ساده وارد مطالعه شدند. جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از پرسشنامۀ 18 سؤالي حوادث شغلي به انجام رسيد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخۀ 21 و به كمك آمار توصيفي و آزمون‌هاي آماري من‌ويتني و كروسكال واليس انجام گرفت. نتايج: از بين حوادث مورد مطالعه بيشترين مواجهه كاركنان تماس پوستي با خون يا ساير مايعات بدن و كمترين مواجهه، سقوط از ارتفاع بوده است. همچنين نتايج نشان داد كه بين جنسيت افراد با تعداد و نوع وقوع حوادث رابطه‌اي وجود ندارد؛ اما در برخي از حوادث بين تعداد وقوع و نوع حادثه با محل خدمت، سنوات خدمت، مدرك تحصيلي، شيفت كاري و نوع بيمارستان رابطۀ معني‌دار وجود داشت(05/0 P). نتيجه‌گيري: با توجه به اينكه حوادث بررسي شده در هر سه بيمارستان حداقل يكبار رخ داده بودند، لزوم توجه به امر پيشگيري از حوادث، امري ضروري است. مديريت حوادث بيمارستاني و پيشگيري از وقوع حوادث با توجه به ماهيت پيچيدۀ بيمارستان نياز به عزم راسخ تمامي كاركنان و مديريت سازمان بيمارستان دارد.