اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر رضايت جنسي زنان نابارور

هدف: سازگاري در روابط جنسي زوجين يكي از مهم ترين علل خوشبختي و موفقيت در زندگي زناشويي است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر رضايت جنسي زنان نابارور انجام شد. روش ها: پژوهش كاربردي حاضر به روش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش كليه زنان نابارور مراجعه كننده به 6 مركز ناباروري شهر اصفهان در سال 1399-1398 بودند كه تعداد 40 نفر از آنان به عنوان گروه نمونه به روش در دسترس انتخاب و سپس به روش كاملاً تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. با توجه به كاربست مداخله آموزشي، گروه آزمايش در معرض 9 جلسه آموزش مبتني بر درمان پذيرش و تعهد قرار گرفت و در سه مرحله پيش آزمون پس آزمون و پيگيري از طريق پرسشنامه رضايت زناشويي هادسونهريسون مورد ارزيابي قرار گرفتند. تجزيه وتحليل داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون تحليل آميخته با اندازه گيري مكرر انجام شد. نتايج: ميانگين رضايت جنسي در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل در مراحل پس آزمون و پيگيري افزايش يافته و اين در حالي است كه نوسان محسوسي در گروه كنترل در مراحل سه گانه مشاهده نمي شود. نتايج تحليل آميخته نيز نشان داد كه اثر تعاملي گروه زمان بر رضايت جنسي معنادار است (0/001= P Value، 10/71=F) و اجراي متغير مستقل منجر به افزايش رضايت جنسي در گروه آزمايش شده است.نتيجه گيري: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد باعث افزايش و بهبود رضايت جنسي و زناشويي در زنان نابارور مي شود.