تأثير مداخله مبتني بر تئوري شناختي اجتماعي بر رفتارهاي خودمراقبتي بيماران مبتلا به فشارخون بالا

هدف: فشارخون بالا يكي از عوامل خطر عمده بيماري هاي قلبي عروقي در كشورهاي توسعه يافته و درحال توسعه است. كنترل فشارخون نيازمند رفتارهاي خودمراقبتي در سراسر عمر است. هدف اين مطالعه بررسي تأثير مداخله مبتني بر تئوري شناختي اجتماعي بر رفتارهاي خودمراقبتي بيماران مبتلابه فشارخون بالابود. روش ها: جمعيت هدف اين مطالعه نيمه تجربي بيماران مبتلابه فشارخون بالا در مراكز جامع سلامت شهرستان فارسان بودند. نمونه ها به صورت تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند(هر گروه 90 نفر). داده ها با استفاده از پرسشنامه سطح فعاليت هاي خودمراقبتي و پرسشنامه سازه هاي تئوري شناخت اجتماعي قبل و 3 ماه پس از مداخله آموزشي تكميل گرديد. برنامه آموزشي طي 12 جلسه 60 تا 90 دقيقه اي به روش هاي سخنراني، بحث گروهي، نمايش عملي، پرسش و پاسخ و نمايش فيلم و همچنين استفاده از يك گروه واتس آپ براي گروه مداخله برگزار شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS و تست هاي آماري رگرسيون، تي تست و تي زوجي مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. نتايج: پس از مداخله آموزشي، ميانگين نمرات آگاهي، سازه هاي تئوري شناختي اجتماعي و رفتارهاي خودمراقبتي در گروه مداخله نسبت به گروه كنترل به طوري معني دار افزايش يافت. نتايج حاصل از رگرسيون نشان داد، هرچه ميزان تغييرات سازه هاي يادگيري مشاهده اي، خودتنظيمي و ارزشيابي پيامد افراد مبتلابه فشارخون بيشتر بود، خودمراقبتي بهتري داشتند نتيجه گيري: توصيه مي شود در مطالعات مداخله اي مبتني بر تئوري شناخت اجتماعي به منظور بهبود رفتارهاي خودمراقبتي بيماران مبتلا به فشارخون بالا بر سازه هاي يادگيري مشاهده اي، خودتنظيمي و ارزشيابي پيامد تأكيد ويژه اي صورت گيرد.