اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهزيستي روان‌شناختي و خودكارآمدي دانش‌آموزان كم‌بينا

هدف: هدف از مطالعه حاضر، اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهزيستي روان شناختي و خودكارآمدي دانش آموزان دختر و پسر كم بينا مقطع متوسطه ي دوم مدارس تهران بود. روش ها: تحقيق كاربردي حاضر از نوع نيمه آزمايشي پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود كه در سال 1399 انجام شد. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان پسر كم بيناي مقطع متوسطه دوم مدارس تهران بود. نمونه گيري به صورت در دسترس بود. افراد پس از انتخاب به صورت تصادفي در دو گروه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (15=n) و گروه كنترل (15=n) جايگزين شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي بهزيستي روانشناختي ريف و خودكارآمدي شوارتز و جروسلم جمع آوري شد. درمان بر مبناي پذيرش و تعهد (8 جلسه 45 دقيقه اي به صورت هفتگي) در گروه مداخله اجرا شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و از طريق آزمون تحليل واريانس چندراهه تجزيه و تحليل شدند. #160; نتايج: نتايج مطالعه نشان داد كه بين دو گروه مداخله و كنترل در زمينه هاي بهزيستي روانشناختي و خودكارآمدي تفاوت معناداري وجود دارد (P 0/05 -PValue). همچنين ميانگين بهزيستي روانشناختي و خودكارآمدي در گروه مداخله بالاتر از گروه كنترل مي باشد (P 0/05 -Value). نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش نشان مي دهد درمان مبتني بر پذيرش بر بهزيستي روانشناختي و خودكارآمدي دانش آموزان كم بينا مؤثر است.